نکات اساسی برای ابراز شخصیت گوینده

شخصيت گوينده هنر او مي­باشد که از عواطف، احساسات و آموخته­هاي وي سرچشمه مي­گيرد. شخصيت گوينده عبارت از ترکيب شخصيت غريزي و شخصيت هنري اوست.

يعني آنچه را که فراگرفته با خصوصيات جسمي و غريزي خود تطبيق دهد و با در هم آميختن آنها شخصيت جديدي به وجود مي­آورد که شخصيت گوينده است .

   گويندگان و اجرا کنندگان خبر در تمام دنيا محبوبترين گويندگان هستند، علت آن هم هنر خاص گويندگان خبر در کارشان است.

 چون برعکس گويندگان ديگر برنامه­ها، گوينده خبر نمي­تواند در اجراي متن اعمال سليقه نمايد و بايد با هنر و قدرت گويندگي و شخصيت خودش اين نقطه ضعف را جبران کند.

   يک گوينده براي ابراز شخصيت خود به 4 نکته اساسي بايد  توجه کند:

   الف – طبيعي بودن: اگر شخصي، ديگري را الگوي خود قرار دهد، هنر گويندگي، تقليدي و  بي ارزش مي­باشد.

   ب – شادابي و سرزندگي: البته اين چيزي نيست که بتوان آن را به گوينده تزريق کرد.

   ج – صميميت : نبايد فراموش کرد که صميمي بودن با خودماني و مهربان بودن فرق دارد، خودماني حرف زدن با شنونده و نشان دادن خصوصيات بي جا، شنونده را بيزار مي­کند.

د – قابليت انعطاف صدا : گوينده بايد صفات و مشخصات را فقط از راه گوش به شنونده القاء کند و اين کار ساده­اي نيست .

 

لازارسفلد و رابرت مرتن مي­گويد:

   يک فرد خبر پرداز صرفاً ناقل موثر اطلاعات (مانند يک هنرپيشه راديو و تلويزيون ) نيست. بلکه او مورد اطمينان و اعتقاد، به عنوان يک مقام ذيصلاح مي­باشد.

 حتي يک گوينده نمايش سرگرم کننده يا مجري پخش صفحات موسيقي داراي نوعي اعتبار ولو بدون ضمانت مي باشد.

هر فرد به عنوان گوينده بايد نمايي از تعهد اجتماعي را به نمايش بگذارد و بايد از موقعيت هايي که در روشنگري و يا مغشوش کردن افکار عمومي در دست دارد، آگاه باشد.

 

·        تعهد  اخلاقي :

   رعايت موازين اخلاقي در گويندگي اعتماد دو جانبه ايجاد مي­کند.

 

·        سخنوري و آداب آن :

   مهارتهاي مختلف کلامي، هنرهاي تاثيرگذاري هستند که انسانها را در بيان و عرضه مباحث و مسائل گوناگون شخصي و عمومي و سازماني ياري مي­کنند.

·        آداب سخنراني :

  يک سخنران ، براي اينکه در ايراد سخنان خود موفق باشد به اين معني که در شنوندگان و

بينندگان تاثير بگذارد، مي­بايد ملاحظاتي را مد نظر داشته باشد و آدابي را رعايت کند که عمده ترين آنها به اين قرار است :

 

1 – آراستگي ظاهري

2 – سلامت جسمي

3 – آرامش رواني

4 – گستردگي اطلاعات

5 – بسامي و گشاده رويي

6 – دوري از اطاله کلام

7 – معتقد بودن به کلام

8 – فصاحت و بلاغت

9 – تسلط بر کلام

10 – پرهيز از بريده گويي

11 – خونسردي و تعديل رفتار

12 – پرهيز از تقليد

13 – رعايت مکث هاي به موقع

14 – تناسب صدا : کوتاهي و بلندي صداي سخنران بايد با اوضاع و احوال بحث متناسب باشد.

15 – انتقال احساس به شنوندگان : سخنران ماهر و مجرب با رعايت جميع جهات و انجام حرکات موزون و موقع شناسي بايد بتوان علايق و احساسات خود را به شنوندگان منتقل کند.

  ايجاد ارتباط بين مخاطبين و رسانه ها بر عهده گويندگان است و پر واضح است که بدون اين ارتباط هيچ هدفي تحقق نمي پذيرد.

منبع :

http://mojri3.blogfa.com/post-215.aspx