آداب سخن گفتن و اخلاق گفتگو در شاهنامه
آداب سخن گفتن و اخلاق گفتگو در شاهنامه
بحث در اخلاق و نیز نوشتن کتب اخلاقی به زبان عربی و زبان فارسی، همواره مورد توجه نویسندگان ایرانی بوده است.
اخلاق جمع خلق و خلق است و بیشتر به صورت جمع به کار میرود.کلمه«خلق»دوبار در قرآن مجید به کار رفته است:«ان هذا الا خلق الاولین...».(الشعراء/137)«و انک لعلی خلق * عظیم»(القلم/4).
آیه دومی در توصیف پیامبر اکرم است که میفرماید:«تو صاحب اخلاق عظیم و برجستهای هستی»یعنی:تو دارای اخلاقی هستی که عقل در آن، حیران است، لطف و محبتی بینظیر، صفا و صمیمیتی بی مانند، صبر و استقامت و تحمل و حوصلهای توصیف ناپذیر داری.قرآن خواسته است بگوید:ای پیامبر!تو کانون محبت و عواطفی، تو سرچشمه رحمتی. 1
مقصود از علم اخلاق، معرفت فضائل و کسب آنهاست، تا نفس بدانها آراسته شود و نیز شناخت رذائل ضرورت دارد تا نفس از آنها دوری جوید و پاکیزه گردد. 2
اخلاق عام است و بر همه افعالی که از نفس صادر میشود، اطلاق میگردد، خواه پسندیده باشد و خواه ناپسندیده، زیرا میگویند:فلان کس، کریم الاخلاق است و . . .
مثل خردمندان فكر كنيد اما با مردم به زبان خودشان حرف بزنيد.