کلمه های ممنوعه برای گویندگان ، سخنرانان و مجریان

 

13 نكته در مورد : مجريان و سخنوران حرفه اي که چه نگويند؟

1- ازجملات منفي استفاده نكنيد .

جملات را مثبت كنيد. از به كار بردن كلمات و الفاظي مثل خون – مرگ – قتل – غارت – غم – اندوه كه موج منفي ساطع مي كند خود داري نماييد.

2- از سخنان عوام پسندانه استفاده نكنيد

در همايشهاي علمي ،ادبي ،فرهنگي وهنري از بيان مسائل روزمره اقتصادي مثل قيمت گوشت ومرغ جدا بپرهيزيد چون شما نه كارشناس مسائل اقتصادي هستيد واين بيان برداشت هاي متفاوتي در تصور مخاطبان به وجود مي آورد و   ....     ....    ....

ادامه نوشته

چند توصيه براي گويندگان و مجريان

گاهي گمان مي‌رود همين اندازه كه گوينده و مجري بتوانند مخاطب را تسخير كنند، كافي است كه بگوييم آنها ارتباط‌گران خوبي هستند. اشتباه اينجاست كه ارتباط، به درستي تعريف نمي‌شود. ارتباط رسانه‌اي مفهومي دو جانبه دارد كه با واسطه رسانه شكل مي‌گيرد. ارتباط، ابزار هموار كردن درك متقابل ميان گوينده و مردم است و اين مهم نيازمند ظريف‌ترين و شفاف‌ترين شيوه‌هاي كلامي و غير كلامي است.

گوينده و مجري ناآشنا به جاذبه‌هاي كلامي و رفتارهاي غيركلامي در برقرار كردن ارتباط موثر و پايدار ناتوان خواهند بود. شايد بتوان گفت مفهوم ارتباط به معناي تسخير مخاطب علاقه‌مند، ايجاد رغبت در بيننده يا شنونده براي دنبال كردن برنامه و اثرگذاري بر نگرش و رفتار اوست.

براي دستيابي به اين مهارت‌ها لازم است با دانش ارتباطات آشنا شد،نظريه‌هاي ارتباطي را آموخت و مخاطب را به خوبي شناخت تا در حين ارتباط به درك و    ...   ...    ...

ادامه نوشته

آنچه گوينده خبر بايد بداند

 

1- دانش ارتباطي و آشنايي با مهارت هاي ارتباطات

2- هيبت و وقار گويندگي

3- سوابق مثبت در خبر نگاري و گزارشگري

4- احاطه و تسلط بر كار

5- بيان

6- بداهه گويي

7- لباس
8- چهره و حالت هاي كلامي

9- خواندن خبر

10- متن نما يا اتوكيو
حال به تشریح موارد دهگانه فوق میپردازیم:

ادامه نوشته

٥٠ نكته درباره گويندگي خبر

 

1- سبك خاص خود را داشته باشيد و دنباله روي سبك ديگران نباشيد.
2- معمولي لباس بپوشيد اماآراسته باشيد.كلمات شماست كه بيشترين اهميت را دارد، نه ظاهر شما.
3- واضح و بااطمينان صحبت كنيد ، سرعت بيان خود را تنظيم كنيد و از آهنگ صدا براي به حداكثر رساندن تاثير واژه ها و عبارتهاي كليدي بهره گيريد . مي توانيد در مواردي براي تاثير گذاري بيشتر مكث كنيد.
4- اعتماد به نفس ! اعتماد به نفس ! اعتماد به نفس ، اگر شنوندگان ( يا بينندگان ) فكر كنند آنچه را كه مي گوييد ، نمي فهميد يا باور نداريد ، احتمال آنكه سخنان شما را باور كنند كم است . اگر اعتماد به نفس نداريد آن را نشان ندهيد!
5- در هنگام گويندگي وضعيتي اختيار كنيد كه گويي با يك شخص صحبت مي كنيد .
6- قبل از اجراي برنامه ، تمرينات تنفسي انجام دهيد. نفس عميق بكشيد از حركات چهره در . . . . .

ادامه نوشته

ویژگی های گویندگان رادیو و تلویزیون

ژاله صادقیان: گویندگی در رادیو و اجرای تلویزیونی شغل هایی ست که معمولاً در هر آدمی ،اندک عشق و علاقه ای نسبت به آن پیدا می شود.  اما بیایید کلاهمان را قاضی کنیم! 

آیا ویژگی های گویندگان و مجریان موفق رادیو و تلویزیون، در ما هم پیدا می شود؟ یادمان باشد که برای هر کاری در زمینه ی هنر، ودیعه هایی را هم باید از خداوند گرفته باشیم.

وجود این ودیعه ها + ویژگی های هر شغل گوینده یا مجری موفق این را هم به خاطر داشته باشیم که این دو عبارت جمع جبری بالا هیچکدام آموختنی نیستند.

 ما بهترین منتقد خودمان هستیم. روبروی یک آینه بایستید، آیا این ویژگی ها در شما هست؟

·         توانایی بیان جملات به صورتی که کلیه واژگان سالم و کامل ادا شوند

·         سلامت کامل اندام های صدا ساز و گفتاری

·         چهره ی مناسب و دلنشین و دلپذیر

·         نگاه موثر و دقیق و بدون تکلف به مخاطبان

و ضمناً :

·         ویژگی های تربیتی ، تحصیلی، اجتماعی و خانوادگی

·         هوش عمومی و حسی بالا

·         سرعت انتقال خوب

·         توانایی بداهه گویی

·         دایره واژگان وسیع

·         و نهایتا" اطلاعات عمومی خوب که در سایه ی مطالعه ی فراوان در طی سالیان به دست آمده باشد

  شاید به همه ی این ها باید شناخت درست از رسانه و چندین و چند ویژگی ریز و درشت دیگر را نیز اضافه کنیم. اما تا همین جا هم

کافی ست. چرا که پس از این، هر چه هست را  می توان آموخت.

اگر این ویژگی ها در شما جمع است و آن ودیعه هم در وجود شما به امانت گذاشته شده، بسم الله! باقی کار را می توانید به کار دانان بسپارید.

 موفق باشید، هر جا هستید و هر چه که می کنید.

 

http://www.javanefestival.ir/Default.aspx

مبانی گویندگی

 

مبانی گویندگی :

 

http://www.olympicacademy.ir/olympicacademy_content/media/image/2008/12/1848_orig.pdf

 

بایسته های گویندگی

بيان شفاف و سلامت اندام گفتاري

بيان؛ كه آن را در فرهنگ لغت « فصاحت و زبان‌آوري» مي‌گويند، از عمده مهارت‌هاي گويندگي است. بيان خوب چيست؟ و چه گويندگاني بيان خوب دارند؟ تفاوت بيان خوب با گفتار خوب چيست؟ آيا هر كس گفتارش خوب است بيانش نيز خوب است؟ به عبارت ديگر آنكه حرف خوب مي‌زند، خوب هم  حرف مي‌زند؟

براي پاسخ بايد گفت؛ بيان خوب يعني مهارت استفاده كامل و جامع از اندام گفتاري. اگر اندامهاي گفتاري خود را بشناسيم، كارايي هر كدام را بدانيم، از سلامت هر يك مطمئن باشيم و چگونگي توليد صدا و اهميت تنفس درست و كامل را تشخيص دهيم، در آن صورت در داشتن بياني خوب موفق‌تر خواهيم بود.

اگر ذره‌اي خلل در يكي از اعضاي اندام گفتار وجود داشته باشد، بيان، شفاف نخواهد بود. گاهي شكافي بسيار ناچيز بر روي لثه موجب مي‌شود كه برخي حروف را درست ادا نكنيم. كوچكي يا بزرگي نوك زبان، تلفظ برخي از حروف و كلمات را مختل مي‌كند. اگر درست و كامل نفس نكشيم بعـد از يكـي دو دقيقه خواندن متن خبري دچار كمـبود نفس مي‌شويم و مخاطب را عاصي مي‌كنيم.

دم و بازدم كامل و پر كردن سينه از هوا و خروج تدريجي و تمرين شدة آن يكي از مهارت‌هاي گويندگان خبر است.

بدون آگاهي از تنفس درست، نمي‌توان گوينده خبر مسلطي شد.

بيان خوب، مهارت حيات بخشيدن به كلمات در گوش جان مخاطب است.

مفاهيم والايي كه در ظرف كلمات بسيار سنجيده و دقيق گنجانده شده‌اند، در صورتي مقبول مخاطب خواهند بود كه با بياني خوب و شفاف ادا شوند. خوب سخن گفتن، توجه شنونده و بيننده را بي‌درنگ به خود جلب مي‌كند.

گويندگان خبر بايد از سلامت هر يك از اعضاي اندام گفتاري خود كه شامل ريه، ناي، حلق، حنجره، كام، حفره‌هاي بيني، زبان، فك‌ها، دندان‌ها، لثه‌ها و لب‌هاست مطمئن باشند.

با ضبط صداي خود در حال تمرين، و شنيدن مكرر آن، به نواقص بيان خود پي خواهيم برد. شايد هنگام حرف زدن از اين نقص‌ها آگاه نباشيم، اما اگر صدا و سخن خود را ضبط كنيم و آن را با دقت و از فواصل مختلف گوش كنيم در صورتي كه نقص يا عيبي در بيان ما باشد، آشكار خواهد شد.

گاهي برخي از گويندگان در اداي حرف يا حروف و كلمه يا كلماتي اشكال دارند و يا به علت آشنا نبودن به تنفس درست و كامل و كمبود نفس هنگام خواندن خبر، حروف پاياني برخي از كلمات را ناتمام ادا مي‌كنند و بعد از دقايقي قوت صدايشان كم مي‌شود.

گاهي با لحن ضعيف و محزون خبر مي‌خوانند و در مواردي با شيوه‌اي يكنواخت سخن مي‌گويند.

اغلب اين عيوب ناشي از نداشتن بيان خوب و يا آشنا نبودن به مهارت بياني است.

بدون تمرين نمي‌توانيم در داشتن بياني خوب و نافذ موفق باشيم، حتي اگر اندام گفتاري بسيار سالمي هم داشته باشيم.

همانطور كه اشاره شد فن بيان، نوعي مهارت است در استفاده كامل و جامع از اندام گفتاري. داشتن اندام گفتاري سالم كافي نيست، بايد آنها را تمرين و پرورش داد. در تمرين بايد به تنفس درست توجه داشت. گويندگان ممتاز از تأثير تنفس درست و كامل آگاهند. دم و بازدم بايد كامل باشد. بسياري از افراد همه حجم سينه خود را پر از هوا نمي‌كنند و در نتيجه از اكسيژن كافي بهره نمي‌برند و هنگام حرف زدن فقط از 2/1 يا 3/1 سينه خود استفاده مي‌كنند. هر چه هواي ذخيره شده درون سينه بيشتر باشد؛ تارهاي صوتي حنجره فعال‌تر خواهند بود و صدا كامل‌تر توليد مي‌شود. تنفس بايد در خدمت توليد صدا باشد. براي افراد عادي خيلي كم پيش مي‌آيد كه بخواهند از تمام صدايشان استفاده كنند. لكن گوينده بايد از ظرفيت صداي خود براي تقويت و پرورش آن آگاه باشد. هر گوينده خبر در هر مرحله از گويندگي كه به سر مي‌برد ملزم است از كيفيت دم و بازدم  خود آگاه باشد. با كمي دقت در حرف زدن برخي گويندگان مي‌توان دريافت كه قطع شدن نابجاي كلام آنان هنگاميكه نفس كم مي‌آورند و يا به نفس افتادن آنها در حين خواندن بندهاي نسبتاً طولاني يك متن خبري، ناشي از غفلت اين گروه گويندگان از تنفس درست است.

تمرين ديگري كه گوينده خبر لازم است به آن توجه كند، خواندن متن با صداي بلند است. متن‌ها بايد متفاوت و در زمينه‌هاي گوناگون سياسي، تاريخي، هنري، ادبي، مذهبي، فلسفي، علمي و داستاني باشند. نكته مهم در اينگونه تمرين، خواندن با صداي بلند و شفاف است. هر حرف در كلمه و هر كلمه در جمله، بايد به طور كامل، دقيق و درست ادا شود و جايگاه و كشش هر حرف يا كلمه رعايت گردد. مثلاً هنگاميكه در متن به بيتي مانند، « در ازل پرتو حسنت ز تجلي دم زد عشق پيدا شد و آتش به همه عالم زد». مي‌رسيم، اولاً بايد دقت كنيم كه هيچ يك از حروف كلمات بيت، ناقص، ناتمام و سست ادا نشود و صدا افت نكند. ثانياً بايد به جايگاه كلمه « حسنت» و كشش دو واژه « عشق» و « آتش» توجه داشت. گويندة با تجربه مي‌داند كه در هر غزل حداقل يك بيت مهمتر است و در آن بيت كلمه يا كلماتي‌هاي برجسته‌ترند. او مراقب است آن بيت و آن كلمات درست به مخاطب منتقل شود.

اگر گوينده اينگونه تمرين‌ها را هر روز تكرار كند و با ضبط نمونه‌هايي از آنها كارايي بيان خود را بسنجد، بياني رسا و شفاف و نافذ خواهد داشت و مردم نيز به او علاقمند خواهند شد. گوينده‌اي ه كلمات را بد ادا مي‌كند و تند حرف مي‌زند. سخنش فهميدني نيست. شمرده سخن گفتن تا حدي كه بيان كند، يكنواخت و سنگين نشود از ويژگيهاي ممتاز بيان است. البته گوينده خبر تلويزيون جدا از داشتن بيان خوب، بايد توجه كند كه هنگام حرف زدن و خبر خواندن به حالات دهان خود نيز مسلط است يا خير.

گاهي بيان خوب است اما دهان تعادل ندارد. اين اشكال را مي‌توان در تمرين‌هاي روبروي آينه بر طرف كرد. هيچكدام از اعضاي دستگاه گفتار نبايد غيرعادي باشد.

بنابراين آگاهي از سلامت اندام گفتار، شناخت ظرفيت صدا، خواندن متن‌هاي مختلف با صداي بلند به طور شمرده و شفاف، ضبط صدا و گوش دادن به آن، متن خواني و سخن گفتن در برابر‌ آينه براي رعايت تعادل در حركات و حالات چهره و بدن، از جمله تمرين‌هاي فن بيان است كه هر گوينده در هر مرحله از كار خود ملزم به انجام دادن آنهاست.

http://fshahrokh.blogfa.com/post-127.aspx

آسیب شناسی ، تهدیدها و آفت های زبان و بیان : شیوه ی تلفظ صحیح واژه ها ، روش میانه روی در هنگام تلفظ

 

آسیب شناسی ، تهدیدها و آفت های زبان و بیان

۴۲ / ۳ - تلفظ نادرست واژه ها ، غلط های مشهور و رواج واژه های بیگانه

شیوه ی تلفظ صحیح واژه ها ، روش میانه روی در هنگام تلفظ واژه ها

شیوه ی گویش: درهرجامعه ای ،شیوه گویش تلفظ شهروندان پایتخت ، اصلی برای رعایت روش گویش درهنگام تلفظ واژه ها است. نداشتن "لهجه ی " بومی و توجه به روش گویش معیار برای گویندگان، یکی از موارد مهم درهنگام گویندگی است.

شیوه ی تلفظ واژه ها : اگر واژه ای در هنگام گویندگی نادرست تلفظ شود؛ افزون براین که معنای واژه را وارونه و بی مفهوم می سازد، به روند ایجاد رابطه با شنونده را آسیب می رساند.

توجه به آهنگ واژه ها: توجه کردن به موسیقی واژه ها درهنگام خواندن متن،از مهم های دیگر در زمینه ی گویندگی است(جان کلمات را نگيريم) . این روشن است که . . .

ادامه نوشته

چه کنیم تا یک گوینده،مجری،سخنران جذاب و تأثیر گذار باشیم؟

 

چگونه یک گوینده جذاب باشیم؟

چه کنیم تا یک گوینده،مجری،سخنران جذاب و تأثیر گذار باشیم؟

1- کمتر حرف بزنیم :
این بدان معنا نیست که حرف نزنیم و یا سرمان در لاک خودمان باشد. بلکه هرجا نیاز به صحبت کردن بود خود را نشان داده و نظر خود را ایراد کنیم. متاسفانه بعضی افراد اینطور برداشت می‏نمایند که کم گویی یعنی هیچ‏گویی و همین امر باعث منزوی شدن و . . .

ادامه نوشته

دانش ارتباطي و آشنايي با مهارت هاي ارتباطات

دانش ارتباطي و آشنايي با مهارت هاي ارتباطات

امروزه هر فردي كه بخواهد در راديو و تلويزيون براي مردم و با مردم سخن بگويد، بايد

عالي ترين فنون و هنرهاي ارتباطي را بشناسد و آنها را بپذيرد و نهايتاً بكار ببرد. امكان ندارد
رسانه هاي الكترونيكي امروز بدون توجه به علم ارتباطات موفق شوند. البته آگاهي و علم به
دانش ارتباطي كافي نيست. بايد اين علوم دروني و تبديل به ميل و رغبت ارتباطي شوند. گاهي
شخص چيزي مي گويد كه به آن علم دارد اما آن را باور ندارد و قبول نمي كند. ميل به برقراري
ارتباط بايد دروني باشد. بسياري از افراد در كسب عالي ترين مدارك و نيل به عالي ترين مدارج
علم ارتباطات موفق مي شوند اما در كاربرد اين علوم موفق نيستند. منظور آشنايي با علم
ارتباطات، پذيرش، درك و كاربرد آن علم است. البته گاهي بعضي افراد در عمل، ارتباطي و
برون گرا هستند و در ارتباطات اجتماعي و رسانه اي موفقند اما به آنچه مي كنند آگاهي ندارند.
اين حالت نيز مطلوب نيست. گوينده هم بايد به دانش ارتباطات و هم به شيوه كاربرد آن آشنا
و علاقه مند باشد.
مردم به گويندگاني كه در ايجاد ارتباط موفقند علاقه دارند.آنها را مي پذيرند. دوست
دارند خبر را از دهان آنها بشنوند. اينگونه افراد شخصيت هاي اصلي يك برنامه خبري هستند.
گوينده اي كه از پشت ميز خبر به دوربين نگاه مي كند اما نمي تواند نگاه خود را از دوربين
عبور دهد و مفهوم را به دل و جان و ذهن مخاطب برساند، راه و شيوه و دانش ارتباطات را
نمي داند و نمي شناسد. وي فردي است خنثي و بدون تأثير. او همه زحمات عوامل خبري را
هدر مي دهد. در بعضي از برنامه هاي خبري،گوينده خبر با ابتدايي ترين شيوه هاي ارتباط
رسانه اي با مخاطب آشنا نيست.
مثلاً هنوز نمي داند زماني كه قصد دارد در آغاز با مخاطب سلام كند بايد مستقيم و با
ارتباط چشمي سلام كند نه اينكه نيمي از نگاهش پايين و به متن باشد.
در ارتباط كلامي،شروع خوب اعجاز مي كند.البته بايد به شدت از احساساتي شدن،

هيجاني سخن گفتن و خنديدن كه از هيبت گوينده مي كاهد، خودداري شود.

منبع :

http://mojri3.blogfa.com/post-105.aspx

آشنائی با اصطلاحات خبر رادیوئی

 

آشنائی با اصطلاحات خبر رادیوئی

اين اصطلاحات به آن دسته از فراورده هاي خبري اطلاق مي شوند که راديو در

بخش هاي خبري به شنوندگان عرضه مي کند؛ فراورده هايي که مبتني بر صداي گوينده خبر، گزارشگر و صداي ضبط شده فرد يا افرادي است که در پيدايش يا روند رويدادها نقش دارند.

READER

 اين اصطلاح درباره خبري به کار برده مي شود که از ابتدا تا انتها با صداي گوينده خبر و به طور زنده پخش مي شود. پخش خبر با اين روش، ساده ترين و متداول ترين شيوه پخش اخبار از راديو به شمار مي رود.

 مثال :

 بيست و ششمين جشنواره بين المللي فيلم فجر ديشب با حضور  جمعي از سينماگران، هنرمندان و علاقه مندان به هنر هفتم در تالار بزرگ كشور گشايش يافت. 

 در اين مراسم  با پخش نماهنگي ياد و خاطره  سينماگران فقيد "علي حاتمي " و "رسول ملاقلي پور" گرامي داشته شد.

 برنامه تجليل از "پروانه معصومي " بازيگر باسابقه سينما و "مسعود جعفري جوزاني " از كارگردانان باسابقه و صاحب سبك سينما نيز از ديگر برنامه هاي افتتاحيه بود.

 بيست و ششمين جشنواره بين المللي فيلم فجر در 13 بخش سينماي ايران و جهان تا 22 بهمن در تهران برگزار مي شود.

 در مجموع در اين دوره 224 فيلم بلند سينمايي، کوتاه و مستند از 63 کشور روي پرده

مي رود که از اين ميان 88 فيلم ايراني و 136 فيلم خارجي هستند.

(اخبار بامدادي راديو پيام 12/11/1386)

ACTUALITY

 اين اصطلاح به صداي ضبط شده فردي اشاره مي کند که در پيدايش رويداد دخالت داشته و يا در ارتباط با آن بوده است.

 اين صدا ممکن است بخشي از يک مصاحبه، سخنراني و يا کنفرانس خبري باشد و بهتر است که طولاني نباشد زيرا سبب خستگي شنونده مي شود.

 روش پخش خبرهايي که حاوي صداي اصلي سخنران يا مصاحبه شونده است به اين صورت مي باشد که ابتدا گوينده خبر مقدمه اي کوتاه درباره آيتم خبري مي خواند و سپس صداي ضبط شده فرد پخش مي شود. البته بايستی نام فردی که خبر از او نقل می شود در مقدمه آورده شود.

 کاربرد اين روش سبب افزايش سنديت و تاثير گذاري خبر و متنوع شدن بخش خبري مي شود. 

مثال :

 پيش فروش بليت هاي بيست و ششمين جشنـــواره بين المللي فيلم فجر از پنجم بهمن در سينماي فلسطين تهـران آغاز مي شود.  توضيحات آقاي ايل بيگي، مدير روابط عمومي بنياد سينمايي فارابي :

                                                     ***   نوار  ***

 (اخبار بامدادي راديو پيام 2/11/1386)

VOICER

 خبري راديويي است که حاوي مقدمه گوينده خبر و صداي گزارشگر خبر است. در چنين خبري، جزئيات رويداد فقط از زبان گزارشگر شنيده مي شود.

 در اغلب موارد، صداي گزارشگران از قبل ضبط مي شود اما برخي مواقع صداي آنها به طور زنده و معمولا از طريق ارتباط تلفني روي آنتن مي رود.  

 معرفي گزارشگر در مقدمه گزارش ضروري است.

مثال :

 بيست و ششمين جشنواره بين المللي فيلم فجرساعتي پيش در تهران  آغاز بکار کرده است. ارتباط تلفني برقرار کرديم با همکارمان صدر مستقر در تالار بزرگ شهر .

 آقاي صدر سلام شب شما بخير آماده هستيم تا گزارش شما را از مراسم افتتاحيه جشنواره فيلم فجر بشنويم :

***   نوار   ***

(اخبار شامگاهي راديو ۱۱/۱۱/۱۳۸۶)

Wraparound

 اين اصطلاح در واقع به گزارش ضبط شده اي اطلاق مي شود که ترکيبي از صداي گوينده خبر، صداي گزارشگر و صداي ضبط شده فرد يا افراد مرتبط با موضوع يا رويداد است.

 در اين حالت، ابتدا مقدمه گوينده خبر پخش مي شود و سپس صداي گزارشگر در ابتدا و انتها و صداي فرد يا افراد مرتبط با رويداد در بين آن گنجانده مي شود.

 گزارش هايي که با اين روش تهيه و پخش مي شوند بايستي با صداي گزارشگر پايان يابد. معرفي گزارشگر و موضوع گزارش در مقدمه ضروري است.

 همچنين در اين گزارش ها بايستي از کاربرد مصاحبه ها و سخنان طولاني و متعدد افراد پرهيز شود زيرا سبب سر درگمي شنونده خواهد شد. 

منبع :

http://mojri3.blogfa.com/post-34.aspx

هفت راه علاقمند کردن شنوندگان

 

هفت راه علاقمند کردن شنوندگان

همه ي ما در بعضي مراحل زندگي مجبور به سخنراني کردن مي شويم. مصاحبه اي براي کار جديدتان است؟ سخنراني براي ناظر يا هيئت مديره ي شرکت محل کارتان است؟ بله، همه ي اين ها سخنراني هاي بسيار مهمي هستند و مي توانند آينده ي شما را رقم بزنند. پس نگذاريد که اين فرصت ها از دست بروند بدون اينکه شانس موفقيتتان را بالا ببريد.

در اينجا به نکاتي اشاره مي کنيم که هنگام سخنراني کردن براي شنوندگاني حرفه اي و متخصص بايد به خاطر داشته باشيد.

1-  شنوندگان را هم درگير کنيد
شنوندگان هم دوست دارند که وارد ماجرا شوند، نه اينکه فقط گوش کنند و حوصله شان سر برود. شما بايد به آنها براي نشستن و گوش دادن به حرفهايتان دليل بدهيد. 30 تا 90 دقيقه زمان داريد تا بتوانيد توجه آنها را جلب کنيد. مي توانيد همان تکنيک قديمي شروع کردن سخنراني با يک جوک را به کار گيريد. اما شايد زياد هم ايده ي جالبي نباشد.

اشتباه نکنيد-مطمئناً دادن يک جنبه ي شوخي آميز به سخنرانيتان قابل قبول است. اما اگر اين جنبه را به صورت کلي وارد سخنراني کنيد با اينکه سخنراني را با يک جوک شروع کنيد بسيار متفاوت است. پس بهتر است که آن را با يک سوال آغاز کنيد. اين تکنيک بسيار جواب مي دهد. چون شنوندگان را هم وارد بحث مي کند. تکنيک ديگري که گه گاه توسط بعضي سخنرانان به کار گرفته مي شود بردن نام بعضي از اشخاص بين حضار است.

2-  سرزنده و با روح باشيد
بهترين سخنرانان کساني هستند که چه در حرکاتشان و چه در سخن گفتنشان با روح و سرزنده هستند. خوب نيست که خود را پشت سکو پنهان کنيد يا فقط در گوشه اي باستيد. دفعه ي بعد اين کار را امتحان کنيد: وقتي براي يک گروه 20 نفره يا بيشتر سخنراني مي کنيد، حين صحبت کردن بين شنوندگانتان راه برويد. هر از چند گاهي ايستاده و دستتان را روي شانه ي يکي از شنوندگان قرار دهيد. با اين کار باعث خواهيد شد که توجه آنها به شما بيشتر جلب شده و به حرفهايتان دقيق تر گوش کنند.

3-  صدايي تاثيرگذار داشته باشيد
روي چيزي که مي خواهيد تحويل دهيد، زمان بگذاريد. کسي توقع ندارد که مثل يک گوينده ي تلويزيون بياييد و برويد. بايد بتوانيد صدايي خوشايند و سرگرم کننده تحويل دهيد. هنگام سخنراني به اين چهار نکته توجه داشته باشيد: تن صدايتان را هر از گاهي تغيير دهيد، درجه ي صدا را بالا و پايين ببريد، سرعت صحبت کردنتان را تغيير دهيد، و گاه گاهي براي تاثير گذاري بيشتر سکوت کنيد.

4-  از کارهايي که باعث پرت کردن حواس شنوندگان مي شود دوري کنيد
هيچ چيز به اندازه ي اين کار نمي تواند يک سخنراني را خراب کند. چند وقت پيش مديري را ديدم که سخنراني اش را فقط به خاطر اينکه با پول خردهاي توي جيبش بازي مي کرد از دست داد. بعد از سخنراني کسي درمورد محتويات سخنراني او حرفي نمي زد، همه فقط مي گفتند که چقدر از صداي جرينگ جرينگ پول خردها اعصابشان خرد شده است. کنار گذاشتن اين عادت ها کار سختي نيست. گه گاه هنگام تمرينات سخنرانيتان فيلمبرداري کنيد و بعد آنرا مرور کرده و پي به عادت هاي آزاردهنده تان ببريد تا بتوانيد آن ها را کنار بگذاريد.   

5-  لباس مناسب بپوشيد
روزي با يکي از مديران عامل صحبت مي کردم که مي گفت: اولين چيزي که در برخورد با يک فرد به آن توجه مي کند لباس هايش است. بايد بتوانيد طوري لباس بپوشيد که حداقل يک پله از حضار بالاتر باشيد. متوجه باشيد که کفش هاي ارزان، شلوار جين و بلوزهاي رنگي مناسب انجام يک سخنراني نيست. به لباس پوشيدنتان خيلي دقت کنيد.

6-  حرف هاي تازه بزنيد
از تکرار کردن داستان ها و خاطرات هميشگي پرهيز کنيد. حرف هاي تازه بزنيد. سعي کنيد در سخنرانيتان جايي هم براي وقايع روز باز کنيد. حتماً آن روز يا آن هفته اتفاق جديدي افتاده است که در موردش صحبت کنيد. حرف ها و مطالب تکراري شنوندگان را خسته و بي حوصله خواهد کرد. حرف هاي جديد برعکس آنها را راغب به گوش کردن و توجه بيشتر مي کند.

7-  تمرين داشته باشيد
با چندين مرتبه تمرين کردن، سخنرانيتان مي تواند باعث موفقيتتان شود. چون معمولاً رقبايتان اين کار را نخواهند کرد. معمولاً افراد فقط چند دقيقه قبل از سخنرانيشان نگاهي به نوشته هايشان مي اندازند، اما سخنرانان موفق هميشه براي تمرين آن هم وقت مي گذارند. يک سخنران واقعي از قبل برنامه ريزي مي کند که چطور سخنراني خود را شروع کند و چطور به پايان برساند. مي دانند که چه موقع بين حضار راه بروند و دست روي شانه ي چه کسي بگذارند. مي دانند که چه زماني سکوت کرده و چه زماني تن صدايشان را تغيير دهند. مي دانند که به کجا نگاه کنند. با تمرين کردن مطمئناً سخنراني بهتري ارائه خواهيد داد.

موفق باشيد
ــــــــــــــــــــ
با اجراي اين نکات مطمئناً موفق خواهيد شد که توجه حضار و شنوندگان را کاملاً به خود معطوف کرده و سخنراني عالي تحويل آنها دهيد.

منبع :

http://mojri3.blogfa.com/post-21.aspx

بایدها و نبایدهای گویندگی

 

بایدها و نبایدهای گویندگی

گويندگي در يک تعريف ساده، حرف زدن، انتقال فکر يا منظوري نهفته در يک مطلب، به شيوه­اي زيبا و درست به مخاطب است .

گوينده خوب علاوه بر داشتن صدا و بياني زيبا و بدون عيب ( از لحاظ تلفظ حروف، لحن و لهجه) بايد سواد کافي داشته باشد .

  گوينده خوب بايد خوب بشنود، خوب ببيند و عملي را که انجام مي­دهد در مغز کنترل و در زبان پخش کند.

  يک گوينده بايد قدرت برقراري ارتباط داشته باشد. داراي قدرت انتقال فکر و احساس باشد و بتواند شخصيت خود را منعکس کند.

  اولين قدم در کار گويندگي خبر، درک و فهم خبر است .

         خودکار شدن فکر:

    گوينده بايد فکر خود را خودکار کند. فکر در حالت عادي صحبت کردن، خودکار است ولي موقع اجراي گويندگي اينچنين نيست و گوينده بايد براي اينکار، مطلبي را سريع بخواند و يکدفعه توقف کند و درباره آن فکر نمايد و ببيند موضوع چه بوده است، بعد دوباره مطلب را بخواند و اين بار فکر کند تا چه حد از مطلب را درک کرده است، اينکار را مرتب تکرار کند تا تمام مطلب را  بفهمد و با وقت گيري و کم کردن تعداد دفعات سعي کند به نتيجه مطلوب برسد.

  اينجا سرعت نيز نقش متفاوتي دارد، خبرها از روي متن خوانده مي شود و به دلخواه گوينده سرعتش تعيين نمي شود. اين يک قانون است. براي سرعت اداي کلمات " بيش از صد کلمه فارسي در يک دقيقه "  و گرنه سرعتي مناسب نخواهد داشت .

  يک گوينده عادي 80 تا 90 کلمه در دقيقه بايد بتواند حرف بزند و گوينده خوب کسي است که بتواند تا دويست کلمه در دقيقه صحبت کند بدون اينکه نقصي درگفتار يا کلمات او پيش بيايد.

   اين ميزان سرعت براي خواندن ، هم کشش لازم براي خواندن خبر را ايجاد مي­کند و هم به نحوي است که مطالب به راحتي شنيده و درک مي­شود.

  به هنگام خواندن خبر احتمال غلط خواني و يا تپق زدن براي گوينده وجود دارد، بنابراين بهترين روش متداول، اعتراف صادقانه به آن است .

  گوينــده خبر مي بايست در حين گويندگي واژه­ها و مفاهيمي را که داراي بار خبري بيشتري هستند، " برجسته تر" کند.

 لحن متناسب با محتوا و فراز و نشيب ها و همچنين مکث و عطف و تاکيدها بيشتر از آنچه که گوينده پخش (توليد) رعايت ميکند بايد توسط گوينده خبر رعايت شود.

 " برجسته خواني" در هر متني (خبري يا غير خبري ) از شرايط و ويژگي هاي يک گوينده خوب است . در هر متن خبري حداقل يک مفهوم مهمتر و برجسته تر است .

لحن در خبر عامل تعيين کننده­اي است. اين لحن و آهنگ مناسب گوينده است که مخاطب را به شنيدن خبر ترغيب مي کند. لحن يا همان شيوه گفتار بايد متناسب با بخش خبري يا مخاطبان و موضوع خبر باشد و گوينده خوب خبر آن است که " با حفظ شان خبر "   بتواند   " شيوه گفتار مناسبي" داشته باشد. گوينده بايد صدا و لحن خود را با متن و مفهوم خبر هماهنگ کند.

 يکي از اهداف گويندگي در رسانه، ايجاد تغيير است. تغيير در فکر مخاطب و بدون آمادگي نمي توان به چنين هدفي نايل شد.

من من کردن، ترديد در گفتار ، مکث هاي نابجا و طولاني، طرح مطالب غلط و گمراه کننده، اشتباه در انتخاب مفاهيم و کلمات، بدنبال کلمه گشتن، از جمله مواردي است که اعتبار گوينده را به سادگي خدشه دار مي­کند.

 معني در پيام نيست در ذهن مخاطب است و وظيفه گوينده پيوند پيام با ذهن مخاطب است به گونه­اي که پيام در ذهن او متناسب با نظر فرستنده، معني شود.

منبع :

http://mojri3.blogfa.com/post-214.aspx

گوینده و نحوه ارتباط با همکاران در اجرای خبر

 

 گوینده و نحوه ارتباط با همکاران در اجرای خبر

 کلام هنرمندان همان اجزاي کلام عادي است و بيشتر همان کلماتي است که در کوچه و بازار مي شنويم ولي ترکيب آنها وقتي که از دستان هنرمندان مي­تراود به گونه­اي است که تاثيري فوق­العاده بر مخاطب به جاي مي­نهد.

-         انعطاف داشتن يا نداشتن مساله اين است !

   صدايي که قابليت انعطاف بيشتري داشته باشد به نظر دلنشين­تر است.

حسين توصيفيان اولين گوينده خبر راديو :

   گوينده­ي خوب کسي است که به روي عبارات يک متن، آهنگ دلنشين مي­گذارد. اين آهنگ صدا الحاق حس لازم به کلمه­اي است که از گوينده صادر مي­شود.

حس القاي يک خبر هشدار دهنده يک خبر علمي، فرهنگي، اعلام آمار و ارقام ضروري براي مردم، حادثه، خبر شاد و ... به مخاطب کار گوينده است که با توانايي هاي فيــزيکــي ويژه در اندام هاي گفتاري­اش و مهارت­هاي ديگر، مثل انعطاف صدا و اجرا، خوب شنيدن، خوب نوشتن و خوب خواندن امکان پذير خواهد شد.

 در واقع اين کلام گوينده است که ماموريت انتقال بار هيجان، آگاه نمودن، عاطفه و ... را به مخاطب به بهترين وجه بر عهده دارد.

·         صداي بد از گويندگي ات دور باد!

   صدا اولين و مهمترين گزينه براي يک گويندگي خوب است، شفافيت و پاکي صدا و حالت آن بسيار مهم است. ليکن پس از اين خصوصيت، گوينده خبر بايد از مهارت هاي ديگري مانند طرز بيان صحيح خبر يا ، يا حس خبري داشتن، مهارت هاي روابط عمومي، قدرت برقراري ارتباط مناسب با مخاطب، سبک خاص داشتن در گويندگي اش ، تلفظ درست و استاندارد لغات و کلمات آگاهي و اطلاعات  کافي در حوزه کاري (و حتي فراتر از آن )، شخصيت مناسب و قابل قبول، تحت نظم و قاعده صحيح قرار دادن نفس خود، جمله بندي، قدرت بداهه گويي، ايجاد هيجان، آشنايي با علائم قراردادي اتاق فرمان و ... برخوردار باشد.

·         مصائب شيرين گوينده ها !

   گوينده موظف است براي احترام گذاشتن به فهم مخاطب، اشتباهش را در تلفظ کلمات و خبرها جبران کند و هميشه لازم نيست گوينده با واژه­هاي مثل « ببخشيد» اشتباهش را جبران کند بلکه گوينده تلوزيون در بسياري مواقع مي­تواند با مکث و لبخندي کوتاه و نيز با تغيير چهره به گونه­اي احساس ناراحتي و عذرخواهي­اش را به مخاطب بيــان کند، اين وضع مخاطب را آگاه مي­کند که گوينده به علت کمبود وقت براي عذرخواهي مستقيم از واژه ها استفاده نکرده است.

در برخي مواقع اشکالات فني و عيب دستگاه ها، گويندگان را در نحوه  اجراي خبر دچار سردرگمي و با مشکل روبرو مي­کند که تعامل گوينده با ديگر عوامل پيش از اجرا، هنگام اجرا و پس از اجرا در حل اين مشکل مي تواند کارساز باشد.

   همچنين حضور گوينده در تحريريه از ديگر عواملي است که در نحوه اجرا و موفقيت او تاثير بســزايي دارد وموجب افزايش اطلاعات گوينده مي­شود.

   در اينجا لازم است از اهميت نقش آموزش و تاثير آن در اجراي موفقيت آميز گويندگان نيز غافل نمانده و آن را جز جدايي ناپذير کار گويندگي بدانيم .

·         و حسن ختام کلام آنکه ....

  اگر گوينده درباره خبري که مي­خواند اطلاعات و نيز در اجراي خبر، جسارت کافي داشته باشد؛ خبر پر محتوا، جذاب تر و با ضرباهنگ تندتر اجرا مي شود و براي مخاطب جالب تر خواهد بود چرا که با داشتن اطلاعات بالا گوينده مي­تواند سوالات مناسب و به موقع طرح کند و هدايت خبر و مصاحبه را در دست بگيرد و با اين کار خبرنگار را موظف کند کلي­گويي را کنار بگذارد و زواياي ديگر موضوع را بررسي کند و به پرسش هاي گوينده پاسخ دهد.

منبع :

http://mojri3.blogfa.com/post-213.aspx

ويژگي‌هاي گوينده راديو ، صدائی گوش نواز (1 )

 

ويژگي‌هاي گوينده راديو ، صدائی گوش نواز (1 )

درسنامه - گفتاری از ایرج برخوردار

 اشاره: سلسله مباحثی که به دنبال خواهد آمد سعی دارد شما را با تکنیک‌ها و ارزش‌های کار گویندگی در رادیو به اختصار آشنا کند. این گفتار‌ها از سوی استاد ایرج برخوردار ارائه می‌شود که خود مدرس و برنامه‌ساز رادیوست و سال‌هاست در این زمینه فعالیت دارد.

اولین بحثی که می‌خواهیم مطرح کنیم راجع به گویندگی در رادیوست. کاملاً روشن است که گوینده به کسی گفته می‌شود که مطلبی را برای رادیو می‌خواند و بیان و عرضه می‌کند. اگر بخواهیم این موضوع را به تعریف بیاوریم باید بگوییم گوینده شخصی است که صدای خوب و لطیفی دارد، با آهنگی جذاب و متفاوت از دیگران. یعنی در واقع صدایی خوب به صورتی که قبلاً نشنیده باشیم یا برای گوش ما تازگی داشته باشد. علاوه بر صدای خوب، این شخص در عین حال باید دارای سواد و اطلاعات کافی باشد و بتواند به مفاهیم مربوط به متن ضمن خواندن توجه کند. در عین حال گوینده باید توان تشخیص کافی در بیان و القای مفاهیم و انتخاب ریتم مناسب برای بیان مفاهیمی که در متنش وجود دارد را داشته باشد. تسلط کافی بر ادبیات و واژه‌های متن نیز بسیار مهم است و به همین منظور گوینده باید مدام برای خوب بیان شدن این واژه‌ها و اصطلاحات در صدد کسب اطلاعات تازه و جدید باشد.

از مهمترین خصوصیاتی که یک گوینده رادیو باید داشته باشد حساسیت در فهم و تفهیم مطالب است. یعنی هم خودش خوب بفهمد و هم خوب بفهماند. و سعی کند که این حرکت را با احساس مناسب و قابل قبول به شنونده منتقل کند. در واقع نقش عمده و نهایی گوینده این است که زمینه را برای برانگیختن رغبت شنیدن و گوش دادن و به طور کلی جلب توجه شنونده برای گرفتن این اطلاعات فراهم کند.

یک گوینده خوب رادیویی در ضمن کار و فعالیت‌های گویندگی‌اش باید یکسری نکات و ملاحظات دائم مد نظرش باشد. یکی گسترده‌تر کردن آشنایی با ادبیات موضوعاتی است که همواره در دسترس اوست و با آن سر و کار دارد. یعنی شیوه‌ها، فرم‌ها، سبک‌های جدید را در ادبیاتی که درباره‌اش بحث می‌کند مد نظر داشته باشد و آن را توسعه دهد. دیگر اینکه برای بیان درست، کامل و دقیق عبارات و واژه‌ها و اصطلاحات تمرین کند. چون مردم از گوینده یاد می‌گیرند و اگر گوینده این اصطلاحات را درست بیان کند ما هم به‌عنوان شنونده حتماً آن اصطلاحات و تعابیر را درست بیان خواهیم کرد.

همچنین گوینده باید در ادای صحیح واژه‌ها و کلمات اهتمام ورزد تا درست‌ترین شکل واژه‌ها و کلمات در گوش همه بنشیند و همچنین به دکلماسیون و رعایت اصول فنی توجه کند. اگر به این نکات توجه شود بیان مفاهیم هم بهتر صورت می‌گیرد. یعنی با توجه به دکلماسیون درست بهتر می‌توان مفاهیم مورد نظر را بیان کرد. به اعتقاد من گوینده باید متن را به گونه‌ای بخواند که شنونده راضی نگه داشته شود. یعنی گوینده دائماً خود را در ارتباط متقابل با شنونده ببیند و این رابطه قطع نشود.

منبع :

http://mojri3.blogfa.com/post-228.aspx

مهارت‌هاي گويندگي راديو - حفظ ریتم و ضرباهنگ صدا (3)

 

مهارت‌هاي گويندگي راديو  - حفظ ریتم و ضرباهنگ صدا (۳)

 

درسنامه - ایرج برخوردار

اشاره:  "تنها صداست که می‌ماند" این جمله می‌تواند یک از مصادیق صداهایی باشد که ما هر روز از رادیو می‌شنویم و لذت می‌بریم امّا این صداها چگونه ماندگار و جاودانه می‌شوند؛ چه عناصری درآن‌ها نهفته است؟ و چرا همه صداها دارای چنین خاصیتی نیستند؟ این قبیل سوالات موضوع سلسله گفتارهایی است از استاد ایرج برخوردار در مورد مهارت‌ها و تکنیک‌های گویندگی رادیو.

در دو بخش گذشته این مجموعه گفتارها در مورد دلنشین بودن صدا، داشتن اطلاعات کافی در حوزه ادبیات و نیز تکرار و تمرین متن از سوی گوینده تاکید شد. ‌در این قسمت لزوم حفظ ضرباهنگ و ریتم صدا مورد توجه قرار گرفته است.

یکی از نکات مهم در ادامه بحث گویندگی حفظ ریتم است. ریتم یا ضرباهنگ عبارت است از هماهنگ بودن فکر، اندیشه، و احساس که بیان می‌کنیم. این هماهنگی اگر همراه با درک درستی باشد همیشه کمک می‌کند که گوینده به بهترین شیوه و شکل ممکن اندیشه‌هایش را درست و به‌جا منتقل کند. به این ترتیب شنونده‌ای هم که آن را می‌شنود با آن احساس مشترک پیدا می‌کند. ریتم مشترک بین گوینده و شنونده مثل این است که دو نفر با هم راه بروند به‌گونه‌ای که هماهنگی در راه رفتن باعث برقراری ارتباط بهتر میان آن‌ها شود. به گمان من شناختن ریتم درست متن‌ها، شعرها و هر چیزی که قرار است خوانده شود در انتقال درست احساس و اندیشه‌ای که می‌بایست به شنونده منتقل شود کمک بسیاری می‌کند.

از جمله دیگر خصوصیات لازم برای گوینده که تذکر آن خالی از فایده نیست، نظم و تمرین است. نظم به این معنا که در زمان و موقعیت مناسب سر کارش حاضر شود و تمرین یعنی یک، دو یا چند بار بازخوانی آنچه که قرار است منتقل شود. دلیل تاکید به این نکته آن است که وقتی من به عنوان گوینده می‌خواهم مطلبی را برای عده کثیری بخوانم وظیفه اخلاقی‌ام ایجاب می‌کند چنان بر کارم تسلط داشته باشم که دیگران آنچه را که قرار است از من بشنوند به راحتی بپذیرند، به مصداق شعر« بر زبان بود مرا آنچه تو را در دل بود». یعنی به گونه‌ای باشد که مخاطب دریابد تمام آنچه که گفته می‌شود برای اوست. به عقیده من تمرین، ممارست، تکرار و جستجو و پرسش از اساسی‌ترین کارهایی است که کمک می‌کند تا یک گوینده همیشه قادر، توانا، مسلط و به روز و موثر به کار خود ادامه دهد.

منبع :

http://mojri3.blogfa.com/post-229.aspx

ويژگي هاي گزارشگران

 

ويژگي هاي گزارشگران

1.         کيفيت صدا شامل شفافيت – جذابيت و دلپذيري 

2.      طرز بيان  شامل بيان طبيعي – لحن صادقانه – زبان متناسب با سطح مخاطب

3.      قدرت بيان  شامل بداهه گويي – فضاسازي – شيوه گفت و گو و طرح سوال براساس ايده مصاحبه

4.      ابتکار و نو آوري  شامل سوژه تازه و غير تکراري – مسئله روز و فراگير براي مخاطب

5.      سطح سواد و اطلاعات شامل ميزان تحقيق و اشراف گزارشگر بر موضوع و سوژه

6.       توانايي در برقراري ارتباط و اداره کردن بحث

7.   نکات فني شامل : تعادل و هماهنگي سطح صدا لول – استفاده مناسب از آمبيانس محيط – اديت و تدوين صحيح – قابل تفکيک بودن صدا ي مصاحبه

8.      اخلاق و ادب حرفه اي شامل : وقار و متانت ، پرهيز از تحقير و لحن بازجو مآبانه و محاکمه 

منبع :

http://mojri3.blogfa.com/post-50.aspx

چگونه آهسته تر سخن بگوئیم ؟

 

چگونه آهسته تر سخن بگوئیم ؟

برخلاف خوانندگان كه مي توانند كلمه اي را بكشند، سخنگويان توانايي چنين كاري را ندارند زيرا اين كار به نظر شنونده غير طبيعي مي رسد.

در چنين مواردي تنها حقي كه داريد اين است كه زمان را طولاني تر كرده و در تلفظ حروف صامت به اندازه كافي دقت كنيد.

سرعت: تمرين

متن زير را با سرعت و زمان طبيعي خود كه براي خواندن به كار مي بريد، بخوانيد:

سخنراني خوب بايد به يادماندني بوده و خيلي طولاني نباشد. بزرگ ترين هنر يك سخنران اين است كه بتواند سخنان خود را به بهترين شكل خلاصه كند.

نكته مورد بحث اينجاست كه براي انتقال صحيح پيام به مخاطب، چه كار بايد كرد؟

روش هاي اساسي وجود دارند كه بايد به آنها دقت كرد. ابتدا اينكه هرگز در مورد موضوعي كه چيزي درباره آن نمي دانيد و يا نسبت به آن مطمئن نيستيد، صحبت نكنيد. دوم اينكه براي نشان دادن تجربه خود، وسوسه نشويد كه يك سخنراني في البداهه را آغاز كنيد. سوم اينكه سعي نكنيد به نكته ها و موارد، بيش از حد اشاره كنيد و در نهايت فراموش نكنيد كه تمرين كردن عامل بسيار مهمي است. بسياري از سخنران ها ساعت ها وقت صرف تمرين نحوه انتقال پيام به شنوندگان خود مي كنند. توجه ويژه  به صدا نكته خوبي است، زيرا اگر تا كنون به اين مساله دقت نكرده ايد، متوجه خواهيد شد كه نياز داريد صداي تاثيرگذاري توليد كنيد.

 اگر متن قبلي را در زماني كمتر از يك دقيقه خوانديد، بدانيد كه سرعت بسيار زيادي در خواندن به كار مي بريد.

ساعت يا تايمر خود را روي يك دقيقه تنظيم كرده و متن را تكرار كنيد. اين بار سعي كنيد آهسته تر بخوانيد و مطمئن شويد كه خواندن متن، حدود يك دقيقه زمان لازم دارد.

اگر موفق شديد متن را در يك دقيقه بخوانيد، در ذهن خود اين طور تصور كنيد كه براي درس دادن و ارايه يك موضوع هم بايد به اين سرعت دقت داشته باشيد زيرا براي آن هم همين طور خواهد بود.

منبع :

http://mojri3.blogfa.com/post-187.aspx

بالبداهه سخن گفتن : بخش اول

 

بالبداهه سخن گفتن : بخش اول

بالبداهه سخن گفتن و توان هماهنگ کردن افکار و سخنان در مدت زمانی کوتاه، بسیار مهمتر از سخنرانی پس از آمادگی و تمرین فراوان است. سرعت زندگی معاصر و لزوم ایجاد ارتباط کلامی سریع، این ضرورت را ایجاب می کند که بتوانیم افکارمان را سریع سر و سامان ببخشیم و روان و دقیق به کلام دربیاوریم. این روزها دیگر یک تن در صنعت و حکومت تصمیم نمی گیرد و مهمترین تصمیمات دنیا دور میزهای کنفرانس اتخاذ می شوند. هنوز هم هر فردی حرف خودش را می زند، ولی ناچار است آن حرف را به شکلی قدرتمند و در شکل یک اعتقاد گروهی بیان کند. در اینجاست که توان فی البداهه اندیشیدن و سخن گفتن ضرورت پیدا می کند و نتایج مطلوب را هم می دهد.

اول/ فی البداهه سخن گفتن را تمرین کنید

هر کسی که اندکی هوش و مایه ای از خودداری داشته باشد، می تواند سخنرانی فی البداهه و یا به قول عوام «سرِ دستی» قابل قبول و گاهی هم بسیار درخشانی را ایراد کند. برای مواقعی که از شما می خواهند چند کلمه ای حرف بزنید، راههایی برای تقویت این توانایی وجود دارد یکی از آن روشها شیوه ای است که بعضی از ستارگان معروف سینما به کار می برند.

بسیاری از این چهره ها هر شب تمرین حرف زدن در شرایط دشوار، یعنی فی البداهه اندیشیدن و فی البداهه فکر کردن، می کردند. در خاطرات این افراد می خوانیم که وقتی دور هم جمع می شدند، هر یک روی تکه کاغذی موضوعاتی را می نوشتند و آن را تا می کردند و داخل کیسه می انداختند. بعد کیسه را خوب تکان می دادند و شانسی کاغذی را بیرون می کشیدند. بعد بلافاصله می ایستادند و یک دقیقه در مورد آن موضوع فی البداهه حرف می زدند. آنها هیچ وقت درباره یک موضوع دو بار حرف نمی زدند. نکته اصلی این است که آنها بعد از انجام این بازی به مدت دوسال، در بداهه گویی بسیار قوی شده بودند و می توانستند درباره موضوعات مختلف سخنرانی کنند.

دیل کارنگی در دوره های آموزشی خود از شاگردانش می خواهد که فی البداهه حرف بزنند. دیل کارنگی می گوید: «تجربه به من آموخته است که این تمرین دو فایده اساسی دارد:

1-      به شاگردها ثابت می کند که می توانند فی البداهه فکر کنند.

2-      این تجربه به آنها کمک می کند که موقع ایراد سخنرانی اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند. با این تجربه، آنها تشخیص می دهند که اگر بدترین وضع هم پیش بیاید و نتوانند از متن آماده شده شان استفاده کنند، این مهارت را دارند که فی البداهه مطلبی بگویند و موضوع را جمع و جور کنند.

بنابراین هر چند وقت یکبار  به شاگردان موضوع متفاوتی برای سخنرانی خواهیم داد و تا وقتی هم که از جا بلند نشده اند که صحبت کنند، موضوع را نخواهند دانست.» دیل کارنگی اضافه می کند: «به هر کس موضوعات بی ارتباط با شغل و حرفه اش می دهیم. آنها سعی می کنند با توجه به دانشی که دارند، بین موضوع داده شده و موضوعی که بلد هستند، نوعی ارتباط برقرار کنند. شاید اولین بار که صحبت می کنند،حرفهایشان چنگی به دل نزند، ولی بالاخره یاد می گیرند. این کار برای بعضی ها سخت و برای بعضی دیگر آسان است. اما در نهایت همه می دانند که این کار بسیار آسانتر از آن است که فکرش را می کرده اند و همین بسیار خوشحالشان می کند. می بینند که می توانند قدرتی را در خود می توانند تقویت کنند که فکرش را هم نمی کردند صاحب آن باشند.» دیل کارنگی همچنین درباره شیوه دیگری برای تقویت فی البداهه گویی می افزاید: «یکی دیگر از شیوه هایی که ما برای شاگردانمان به کار می گیریم تا بتوانند فی البداهه سخن بگویند، زنجیری بودن این تکنیک است. این شیوه در کلاسهای ما انگیزه های جالبی را ایجاد می کند. نحوه کار به این شکل است که به یکی از شاگردان می گوییم داستانی را اختراع و آن را به جالبترین شکلی که می تواند بیان کند. مثلا او می گوید: «پریروز داشتم هلیکوپترم را از زمین بلند می کردم که یکمرتبه دیدم چند بشقاب پرنده دارند به طرف من می آیند. می خواستم فرود بیایم، اما مرد کوتوله ای در یکی از بشقاب پرنده ها به طرفم آتش گشود. من ...» در این لحظه زنگی به صدا در می آید و نشان می دهد که وقت آن سخنران به اتمام رسیده است و شاگرد دیگری باید داستان را ادامه بدهد. همین طور که تک تک شاگردها قصه را ادامه می دهند، ممکن است ماجرا سر از مریخ یا تالار کنگره دربیاورد.»

دوم/ از لحاظ ذهنی آماده باشید فی البداهه حرف بزنید.

موقعی که از شما می خواهند بدون آمادگی قبلی حرف بزنید، غالبا توقع این است که درباره موضوعی که می توانید درباره اش با قدرت صحبت کنید، سخن بگویید. مساله ای که در اینجا وجود دارد این است که چگونه با شرایط سخنرانی روبه رو شوید و تصمیم بگیرید که در زمان کوتاهی که به شما داده می شود، نکات مهم مورد نظرتان را بیان کنید. یکی از بهترین راههای مطابقت با این وضع آن است که خود را از لحاظ ذهنی برای چنین شرایطی آماده کنید. وقتی به جلسه ای می روید از خود بپرسید اگر الان از شما بخواهند که صحبت کنید، چه خواهید گفت و بهترین جنبه موضوع که می توان آن را در این مدت کوتاه، واضح و روشن بیان کرد، کدام است؟ موافقت و یا مخالفت خود را در مورد سخنانی که هم اینک گفته می شوند، چگونه بیان خواهید کرد؟

بنابراین اولین راهنمایی ای که به شما پیشنهاد می کنم این است که از نظر ذهنی خودتان را آماده کنید تا در همه شرایط بتوانید فی البداهه حرف بزنید. این یعنی آن که فی البداهه فکر کنید و این کار یکی از دشوارترین کارهای دنیاست. ولی من مطمئنم هیچ کس نتوانسته است به عنوان یک سخنران بدیهه گو اعتباری به دست آورد، مگر اینکه قبلا ساعت ها ذهن خود را مشغول تجزیه و تحلیل شرایط عامی که در آنها قرار  داشته است، کرده باشد. این گونه سخنرانی ها در واقع فی البداهه نیستند، بلکه برای آنها از قبل آمادگی کلی وجود دارد. با چنین شیوه ای چون موضوع سخنرانی را می دانید، مشکل شما فقط سازماندهی و تنظیم زمان و وضعیت خواهد بود.

 به عنوان یک سخنران بداهه گو، طبیعتا فرصت کمی برای صحبت خواهید داشت، بنابراین تصمیم بگیرید که کدام جنبه از موضوع به شرایط شما می خورد. از بابت اینکه آمادگی قبلی ندارید عذرخواهی نکنید. این را همه می دانند که شما از قبل آمادگی نداشته اید. هرچه زودتر سر اصل مطلب بروید.

سوم/ بلافاصله مثال و نمونه ای بیاورید

چرا؟ به سه دلیل که در پست بعدی خواهم نوشت.

منبع :

 http://mojri3.blogfa.com/post-190.aspx

بالبداهه سخن گفتن : بخش دوم

 

بالبداهه سخن گفتن : بخش دوم

 در مطلب قبلی نکاتی برای ارتقاء توان فی البداهه سخن گفتن نوشتم. اینکه ابتدا فی البداهه سخن گفتن را تمرین کنید و همیشه آماده باشید که فی البداهه حرف بزنید. در ادامه خواهیم خواند که باید بلافاصله مثال و نمونه ای بیاورید،  با تحرک و قدرت صحبت کنید و از اصل همین جا و همین حالا استفاده کنید.

سوم/ بلافاصله مثال و نمونه ای بیاورید.

چرا؟ به سه دلیل: 1) چون می توانید فورا خودتان را از ضرورت فکر کردن درباره جمله بعدیتان خلاص کنید و بیان تجربیات حتی در وضعیت فی البداهه گویی کار دشواری نیست. 2) آرام وارد عرصه سخنرانی می شوید و اولین لحظات تردید و دلهره شما از بین می روند و فرصت پیدا می کنید خودتان را درباره بیان موضوعی آماده کنید. 3) بلافاصله توجه مخاطبان خود را جلب می کنید. آوردن مثال مطمئن ترین و سریع ترین راه جلب توجه مخاطب است.

مخاطبی که جذب جنبه انسانی مثال شما شده است، در لحظات اولیه سخنرانی یعنی موقعی که بیشتریننیاز را به اطمینان خاطر دارید، آن را به شما می دهد. ارتباط یک راه دو طرفه است و سخنرانی که می تواند توجه مخاطب را جلب کند، بلافاصله متوجه این موضوع می شود. همین که نیروهای پذیرنده را مثل یک جریان الکتریکی بالای سر مخاطبانش می بیند و برق پذیرش را در چشمهای آنها مشاهده می کند، ترغیب می شود که نهایت سعی خود را بکند و به آنها پاسخ بدهد. بنابراین ارتباط بین سخنران و مخاطب کلید موفقیت یک سخنرانی است و بدون آن، ارتباط واقعی ممکن نیست. برای همین تشویقتان می کنم به خصوص موقعی که از شما می خواهند فقط چند کلمه حرف بزنید، از مثال استفاده کنید.

چهارم/ با تحرک و قدرت صحبت کنید.

اگر با انرژی و قدرت صحبت کنید، حرکات بیرونی شما تاثیر مثبتی روی ذهنیت خودتان خوهند داشت. تا به حال در میان گروهی که با هم صحبت می کنند مردی را دیده اید که ناگهان در میان صحبت آنچه را که می گوید با حرکات هم نشان دهد؟ او خیلی زود روان و شیوا و گاهی اوقات درخشان سخن می گوید و به زودی گروهی از شنوندگان مشتاق را جذب می کند. ارتباط فعالیت جسمی با ذهن بسیار زیاد است. ما برای توصیف کارهای دستی و امور ذهنی از اعتبارات یکسانی استفاده می کنیم. مثلا می گوییم: «به عقیده ای چسبیده ایم. یا به فکری چنگ اناخته ایم.»

پنجم/ از اصل همین جا و همین حالا استفاده کنید.

بالاخره وقتش می رسد که یکی به شانه شما بزند و بگوید: «چند جمله ای حرف می زنی؟»شاید اصلا اخطار قبلی هم در کار نباشد. شما با خیال راحت نشسته اید و دارید از صحبت های مدیر جلسه لذت می برید که یک مرتبه متوجه می شوید او دارد درباره شما حرف می زند. هه به طرف شما برمی گردند و تا بیایید متجه شوید که چه اتفاقی افتاده است، به عنوان سخنران بعدی انتخاب شده اید.

در چنین شرایطی ذهن شما باید فورا دست به کار شود و به قول معروف پشت اسبتان بپرید و اسبتان را چهارنعل بتازید. حالا اگر بشود باید آرام بمانید. موقعی که رو به رییس جلسه می کنید، وقتی است که می توانید نفس گیری کنید. بهترین کار این است که موقع حرف زدن، نزدیک به افاردی که مخاطب شما هستند، قرار بگیرید. مخاطبا به خودشان و کارهایی که می کنند علاقمند هستند. بنابراین سه منبع هست که شما می توانید برای سخنرانی فی البداهه از آنها الهام بگیرید.

اول/ از خود مخاطبان حرف بزنید. برای آسان سخن گفتن، ایتن نکته را از یاد نبرید. درباره شنوندگان سخن بگویید و این که آنها چه کسی هستند و چه می کنند و به خصوص این که برای جامعه شان و انسانیت چه می کنند. از مثال های دقیق استفاده کنید.

دوم/ موضوع موقعیت است. مطمئنا می توانید درباره شرایطی که باعث گردهمایی آن عده شه است سخن بگویید. آیا آن گردهمایی برای سالگرد واقعه ای است؟ قرار است به کسی جایزه داده شود؟ یک گردهمایی سالیانه و یا محفلی سیاسی است؟

سوم/ آخر از همه این که اگر شنونده خوبی بوده اید می توانید نکته خاصی را که گوینده دیگری قبل از شما به آن اشاره کرده است، بگویید و آن را مشخص کنید. موفق ترین سخنرانی های فی البداهه آنهایی هستند که در حقیقت فی البداهه بیان شده باشند. آنها حاوی نکاتی هستند که سخنران در دل خود درباره مخاطب و موقعیت حس می کند و با شرایط، درست مثل دستکشی که در دست دارید، جور هستند. لباسی هستند که دقیقا بر قامت همین موقعیت دوخته شده است.

ششم/ فی البداهه حرف نزنید- سخنرانی فی البداهه ایراد کنید.

در این دو جمله یک اختلاف ظریف وجود دارد. هرگز فایده ای ندارد که فرد مجموعه ای از موضوعات بی ربط را بدون آن که رشته ای منطقی را با هم ردیف کند، پشت سر هم بگوید. باید به شکلی منطقی نظرات خود را حول و حوش یک نکته محوری نظم ببخشید تا به هدفی که در نظر دارید برسید. بار دیگر تکرار می کنم که اگر با اشتیاق سخن بگویید، سخنرانی دم دستی شما، بسیار زنده تر و موثرتر از سخنرانی از پیش آماده تان خواهد شد.

منبع :

http://mojri3.blogfa.com/post-191.aspx

ویژگی های سخنگویان موفق

  _{ویژگی های سخنگویان موفق}

 

صحبت و گفت وگو اساسی ترین و ضروری ترین مشکل ارتباط میان انسانهاست به طوری که یک فرد عادی به طور متوسط در طول روز 18 هزار کلمه بر زبان می آورد. البته در برخی از افراد این رقم بیشتر است، از این رو مهارت های خود را برای اینکه جزو بهترین سخنگویان و بهترین و موفقترین گویندگان باشید چرا ارتقاء نبخشید؟

_{اصول گفت گوی موفق در چهار چیز است :}

 _{1- صداقت  2- نگرش مثبت  3- علاقه به طرف گفت وگو  4- بی ریایی یعنی رک و بی پرده صحبت کردن}

_{هشت ویژگی مشترک موفقترین سخنگویان : بیشتر افراد موفق، سخنگویان موفقی نیز  هستنند جای تعجبی ندارد که بر عکس این نیز صادق است اگر شما احساس می کنید که تا کنون فرد موفقی بوده اید، می توانید با بهترین سخن گفتن خود را موفقتر کنید برای بسیاری از ما مهمترین کار، تاثیرگزاری در گفت وگوی روز مره است.}

 _{بنابراین سخنگویان دارای چند ویژگی مشترک اند:}

_{1- آنها به هر چیز از زاویه ای دیگر می نگرند و دیدگاههای غیر قابل پیش بینی ای درباره ی موضوعات ارایه می دهند.}

_{2- در صحبت کردن سبک خاص خود را دنبال می کنند.}

_{3- آنها در تمام مدت درباره ی خود صحبت نمی کنند.}

_{4- شوخ طبع هستند و برایشان دشوار نیست که آن را درباره خود به کار ببرند. در حقیقت بهترین}

_{گفت وگو کنندگان اغلب ماجراهای درباره ی خود تعریف می کنند.}

_{5- آنها کنجکاو هستند و می پرسند چرا ؟ آنها می کوشند درباره ی مطلبی که به آنها می گویید بیشتر بدانند.}

_{6- اظهار همدردی می کنند و می کوشند خود را به جای شما بگذارند تا با صحبت های شما ارتباط پیدا نمایند.}

_{7- افراد احساساتی هستند. نسبت به آنچه در زندگی خود انجام می دهند احساس خود را بروز می دهند و نسبت به آنچه شما در آن لحظه به آنها می گویید علاقه نشان می دهند.} 

_{8- افق های فکری گسترده ای پیش روی آنها قرار  دارد و درباره  مسایل و تجربیات بی شماری ورای زندگی روزمره خود به تفکر و صحبت می پردازند.}

_{البته مهم نیست تا چه اندازه سخنگوی برجسته ای هستید اما موقعی پیش می آید که بهتر است ساکت بمانید حتی اگر تحت هر شرایطی قرار دارید و احساس می کنید که باید حرف بزنید چنانچه می شنوید که غریزه به شما می گوید ساکت بمانید به آن توجه کنید و سکوت اختیار  کنید.}

_{صحبت کردن به گونه امروزی : این نوع صحبت کردن ناشی از مدهای کوتاه مدت و رویدادها و شخصیت ها ست واژگان و عبارات این نوع صحبت کردن به صورت کلیشه های فوری در می آیند. گاهی اوقات این عبارات به شما کمک می کنند که با فردی گفت وگو کنید اما اغلب انجام این کارها باعث می شود نحوه  صحبت کردن شما مصنوعی به نظر برسد و گویی نمی توان با فکر و اراده خود جمله هایتان را بسازید و ادا کنید. از این رو از بکار بردن عبارات کلیشه ای یا امروزی بپرهیزید که سرانجام درمی یابید که گفت وگوی شما موثر و جذاب تر است، البته سعی کنید که در صحبت کردن از واژگان بی ارزش ( تکه کلام ها) دوری کنید که این واژگان یا اصوات هیچ چیزی به سخنان ما اضافه نمی کنند بلکه فقط صحبت ما را بهم می ریزند. این واژگان یا اصوات تا زمانی که ایستاده اید برای تکیه دادن سودمند است اما اگر بدان وابسته شوید گفت وگوی شما لنگ می ماند، از جمله این واژگان می توان به ((مثلا، در واقع، احساسا و ...)) یا اصواتی چون ((اِوم )) اشاره کرد. در زبان انگلیسی پرکاربردترین عبارت  you know ( می دانید ) است برای از میان بردن عادت های بد در صحبت کردن، به آموزش نیاز دارید. اولین روش گوش دادن به صحبت های خود است یعنی همین طور که صحبت می کنید توجه به کلماتی که از دهانتان خارج می شود، موثر واقع می شود. تمرین این روش می تواند سخنان شما را اصلاح کند.}

_{دومین پیشنهاد اینکه از یک نفر کمک بگیرید تا به گفته های شما گوش دهد و هنگامی که از واژه ای بی ارزش و زاید یا کلیشه استفاده می کنید با نشان دادن حرکتی سریع این موضوع را به شما گوشزد کند این کار تاثیر چشمگیری را درپی دارد. شما از همسر، دوست یا همکارتان بخواهید هر بار از این واژگان استفاده کردید با گفتن کلمه ای کوتاه مانند صبر کن، گفتن شما را متوقف کند. اگر این فرد دست کم چند ساعتی از روز را با شما بگذراند، پس از گذشت چند روز از تمرین، دیگر از این واژگان استفاده نخواهید کرد.}

_{شما در گفت گو با غریبه ها باید چند نکته را مد نظر بگیرید که عبارتند از : غلبه بر خجالت و کمرویی خود و دیگران، شروع کردن صحبت، قانون اول گفت وگو : گوش دادن، زبان غیرکلاسی ( اشاره ) و دوری از برخی پرسش ها و صحبت ها است .}

_{در واقع اگر شما می خواهید چیزهای جدیدی بیاموزید ناچار هستید به صحبت دیگران گوش دهید و اگر دوست دارید مورد علاقه همه باشید باید به همه علاقمند باشید و آنها را به صحبت درباره ی کمالاتشان تشویق کنید.} 

_{منبع : راز سخنگویان وفق ، لاری کینگ و مترجم : سید رضا نیازی، انتشارات شرفی ، چاپ اول 1378}

_{منبع :}

http://mojri3.blogfa.com/post-207.aspx

نکات اساسی برای ابراز شخصیت گوینده

 نکات اساسی برای ابراز شخصیت گوینده

شخصيت گوينده هنر او مي­باشد که از عواطف، احساسات و آموخته­هاي وي سرچشمه مي­گيرد. شخصيت گوينده عبارت از ترکيب شخصيت غريزي و شخصيت هنري اوست.

يعني آنچه را که فراگرفته با خصوصيات جسمي و غريزي خود تطبيق دهد و با در هم آميختن آنها شخصيت جديدي به وجود مي­آورد که شخصيت گوينده است .

   گويندگان و اجرا کنندگان خبر در تمام دنيا محبوبترين گويندگان هستند، علت آن هم هنر خاص گويندگان خبر در کارشان است.

 چون برعکس گويندگان ديگر برنامه­ها، گوينده خبر نمي­تواند در اجراي متن اعمال سليقه نمايد و بايد با هنر و قدرت گويندگي و شخصيت خودش اين نقطه ضعف را جبران کند.

   يک گوينده براي ابراز شخصيت خود به 4 نکته اساسي بايد  توجه کند:

   الف – طبيعي بودن: اگر شخصي، ديگري را الگوي خود قرار دهد، هنر گويندگي، تقليدي و  بي ارزش مي­باشد.

   ب – شادابي و سرزندگي: البته اين چيزي نيست که بتوان آن را به گوينده تزريق کرد.

   ج – صميميت : نبايد فراموش کرد که صميمي بودن با خودماني و مهربان بودن فرق دارد، خودماني حرف زدن با شنونده و نشان دادن خصوصيات بي جا، شنونده را بيزار مي­کند.

د – قابليت انعطاف صدا : گوينده بايد صفات و مشخصات را فقط از راه گوش به شنونده القاء کند و اين کار ساده­اي نيست .

 

لازارسفلد و رابرت مرتن مي­گويد:

   يک فرد خبر پرداز صرفاً ناقل موثر اطلاعات (مانند يک هنرپيشه راديو و تلويزيون ) نيست. بلکه او مورد اطمينان و اعتقاد، به عنوان يک مقام ذيصلاح مي­باشد.

 حتي يک گوينده نمايش سرگرم کننده يا مجري پخش صفحات موسيقي داراي نوعي اعتبار ولو بدون ضمانت مي باشد.

هر فرد به عنوان گوينده بايد نمايي از تعهد اجتماعي را به نمايش بگذارد و بايد از موقعيت هايي که در روشنگري و يا مغشوش کردن افکار عمومي در دست دارد، آگاه باشد.

 

·        تعهد  اخلاقي :

   رعايت موازين اخلاقي در گويندگي اعتماد دو جانبه ايجاد مي­کند.

 

·        سخنوري و آداب آن :

   مهارتهاي مختلف کلامي، هنرهاي تاثيرگذاري هستند که انسانها را در بيان و عرضه مباحث و مسائل گوناگون شخصي و عمومي و سازماني ياري مي­کنند.

·        آداب سخنراني :

  يک سخنران ، براي اينکه در ايراد سخنان خود موفق باشد به اين معني که در شنوندگان و

بينندگان تاثير بگذارد، مي­بايد ملاحظاتي را مد نظر داشته باشد و آدابي را رعايت کند که عمده ترين آنها به اين قرار است :

 

1 – آراستگي ظاهري

2 – سلامت جسمي

3 – آرامش رواني

4 – گستردگي اطلاعات

5 – بسامي و گشاده رويي

6 – دوري از اطاله کلام

7 – معتقد بودن به کلام

8 – فصاحت و بلاغت

9 – تسلط بر کلام

10 – پرهيز از بريده گويي

11 – خونسردي و تعديل رفتار

12 – پرهيز از تقليد

13 – رعايت مکث هاي به موقع

14 – تناسب صدا : کوتاهي و بلندي صداي سخنران بايد با اوضاع و احوال بحث متناسب باشد.

15 – انتقال احساس به شنوندگان : سخنران ماهر و مجرب با رعايت جميع جهات و انجام حرکات موزون و موقع شناسي بايد بتوان علايق و احساسات خود را به شنوندگان منتقل کند.

  ايجاد ارتباط بين مخاطبين و رسانه ها بر عهده گويندگان است و پر واضح است که بدون اين ارتباط هيچ هدفي تحقق نمي پذيرد.

منبع :

http://mojri3.blogfa.com/post-215.aspx

دستگاه ها و امکانات فعال در استودیو پخش خبر

-       دستگاه های پخش نوار  شامل دستگاه پخش نوار  ریل، CD، کاست برای پخش مصاحبه ها، پیام های تجارتی، آرم خبر، موسیقی . گوینده با شناخت طرز کار  این دستگاه ها تسلط بیشتری بر کار خود در استودیو و ارتباط با دستگاه ها ، پیدا می کند.

-       چراغ های رهنما: چراغ های که معمولاً به رنگ سبز و سرخ می باشد. روشن بودن چراغ سبز به معنی قطع میکروفون گوینده و برای پخش روی آنتن روشن بودن چراغ سرخ به معنی باز بودن میکروفون و پخش شدن صدای گوینده بر روی خط می باشد. گوینده باید در طول گویندگی در استودیو، به این چراغ توجه داشته باشد.

-       جعبه کلید مقابل گوینده: جعبه ایکه بر روی آن تعدادی دکمه و کلید وجود دارد که گوینده می تواند به کمک آن ها میکروفون خود یا میکروفون تماس متقابل را روشن یا خاموش کند .

 -       ساعت استودیو: یکی از مهمترین ابزار هایی است که گوینده با آن سر وکار دارد. در بسیاری از موارد سر دبیر یا تهیه کننده از گوینده می خواهد که در زمان مشخصی با شنونده گان خدا حافظی کند یا  گفتن خبر در زمان مشخصی به پایان رسد ، در چنین شرایطی توجه به ساعت استودیو و هماهنگی گفتار پایانی با زمان مشخص شده بسیار مهم است. عدم توجه گوینده به محدوده زمان می تواند موجب بروز اختلال در روند برنامه های رادیویی و جدول پخش برنامه ها گردد.

منبع :

http://www.art-of-anouncing.blogfa.com/8705.aspx

چالش های گویندگی

مقدمه ی اول :  

قبل از گوینده شدن باید شنونده خوبی بود. هر گوینده تازه کاری باید در ابتدا مدت زیادی را صرف شنیدن کند، شنیدن سخنان و گفتار کسانی که به این حرفه مشغولند ، ما را از زیبایی و لطافت کلام یا برعکس از ناهنجاری ها و اشکالات موجود در بیانشان ، آگاه می سازد که دراین صورت، گوینده تازه کار می تواند از محسنات آن ها ، استفاده کند و از اشکالاتشان پرهیز کند (باید توجه داشت این نکته به منزله تقلید صدا از آن ها نیست)

مقدمه ی دوم :

اهمیت مهارت رو خوانی:

در شرایطی که مستقیماً خبری از اتاق فرمان دریافت می شود و فرصتی برای ویرایش وجود ندارد که اصطلاحاً به آن ببر و بخوان می گویند ، گوینده ی خبر باید از مهارت رو خوانی بالایی بر خور دار باشد .

بروز مشکلاتی درنوع بیان (صدا در بیان) :

در مواردی ، با وجود این که دستگاه های تنفسی و صوتی ، به طور مناسب کار می کنند باز هم ممکن است طرز بیان رضایت فصل و مطلوب نباشد. دراین حالت پنج مشکل اساسی می تواند وجود داشته باشد:

   (یکنواختی - زیر و بمی غیر معمول - الگوی قابل پیشبینی - الگوی پایانی -  حالت زوزه )

1-         عدم توانایی در تغییر زیر و بمی صدا، طرز بیانی یکنواخت را پدید می آورد. صدای یکنواخت برای شنیدن کسل کننده است ، ضمن این که برای تار های صوتی خود گوینده نیز آزرد گی به وجود می آورد. فردیکه بنا بر این باید به تفاوت ها و تغییرات ظریف در بالا و پایین بردن ارتفاع صدا ، توجه کنیم.

2-  بعضی از افراد تلاش می کنند تا خارج از محدوده زیر و بمی صدایشان ، حرکت کنند یا خیلی بالا یا خیلی پایین  بروند. این صدای غیر معمول و خارج از محدوده مشکل ایجاد می کند. مثل بعضی از گزارشگران که در گزارش هایی بین هیاهوی جمعیت پس از گزارش صدایشان می گیرد . در مجموع با انتخاب یک محدوده ، زیر و بمی مناسب با آرامش و حس طبیعی در صدا می توان صدای خود را مطلوب تر کرد.

3-   یک طرز بیان اشتباه استفاده الگوی قابل پیشبینی است که با یک ریتم فراز و نشیب دار متناوب بروز می کند. در واقع یک الگوی صدای قابل پیش بینی که با پهنای مصنوعی و نو سازی های زیر و بمی مشخصی مثل خواننده موسیقی پاپ، بروز می کند، این مشکل را با شناخت و سازگاری با یک ضرب آهنگ گفتاری طبیعی می توان برطرف کرد.

4-   بسیاری از افراد، عبارات و جمله های خود را با زیر و بمی مشابهی تمام می کنند (مثلا فید می کنند). که این ، خسته کننده و خواهد بود.

5-   یک صدای جیغ گونه در اثر صحبت کردن با زیر و بمی بسیار بالا و کشیدن حروف صدا دار پدید می آید. مثل (اُ اُ اُ اُ اُ اُ مید وارم....) . ، نخستین گام در برطرف کردن آن استفاده از زیر و بمی بهتر و نکشیدن حروف صدا دار می توان آنرا بهبود فصلید.

صدای زوزه گونه گاهی اوقات  با تلفظ اشتباه در بینی تولید می شود و دلیل این امر عمدتاً هوای زیادی است که در طول گفتار به سمت بینی منحرف می شود که گاهی ناشی از خستگی است .

تنفس

بسیاری از صدا های نامطلوب محصول عدم کنترل صحیح تنفس و استیل نادرست بدن هستند. اگر چه تنفس یک عمل خود کار است، اما تنفس صحیح نقش مهمی در تولید صدای زیبا و دلنشین و برخورداری از برد و حجم صدای مناسب دارد .

 مشکلاتی که در اثر تنفس غلط به وجود می آید

قسمت اول :

1-   صدای نفس دار یا صدای که نفس در آن شنیده می شود (فسه ی بیش از حد)

۲-              صدای کم قدرت .

۳-             فلزی بودن صدا .

۴-           تغییر صدا در بلند مدت .

۵-            خستگی زود هنگام تار های صوتی و حنجره .

۶-            کاهش ناگهانی حجم صدا .

  قسمت دوم :                                            

وضعیت مناسب بدن، آرامش دستگاه صوتی و تنفس صحیح به تقویت عادات مطلوب و حذف عادات غلط احتیاج دارد.  تنفس صحیح نخستین گام مهم برای یک گوینده است.

تنفس دیافراگمی را تنفس صحیح می گویند .

قسمت سوم  :

اگر خسته باشید خیلی زود در صدای شما نمایانگر می شود. یک صدای خسته معمولاً ارتفاع بالا و قدرت کمی دارد که به اصطلاح صدای جیغ شده نامیده می شود . که راجع به استراحت مناسب قبلا بحث شد .

منبع :

http://www.art-of-anouncing.blogfa.com/post-23.aspx

گوینده خوب کیست ؟

همه ی عزیزان توجه داشته باشند صرفا داشتن صدای خوب دلیل بر گوینده بودن نیست . صدای خوب لازم هست ولی کافی نیست ما زمانی می توانیم گوینده باشیم که فن بیان درستی داشته باشیم و زمانی می توانیم گوینده ی خوبی باشیم که علاوه بر فن بیان درست از ذوق هنری مطلوبی برخوردار باشیم و مهم تر از همه ی این ها آموزش گویندگی را دیده باشیم. گوینده ها می روند ولی گویندگی می ماند، چرخه سرجایش است، هیچ کس تا زمانی که دوره گویندگی را طی نکنند و قدرت تبیین و انتقال مفاهیم متن را بلد نباشند حق ندارند روی صندلی اجرا بنشیند پس هر کس که توانایی به انجام رساندن رسالت گویندگی دارد به این سو بیاید .

منبع :

http://www.art-of-anouncing.blogfa.com/8806.aspx

یک تمرین مفید برای گویندگی

  یکی از تمرینات بسیار مفید برای درست بیان کردن 

حروف اغراق در تلفظ آن هاست

متن را بخوانید و در حروف مختلفش اغراق کنید مثلا وقتی می گویید ماندگار علاوه بر این که فک خود را تا حد زیادی باز می کنید  در هنگام تلفظ مصوت  ( ا ) (e) باید گونه هایتان آنقدر بالا بروند تا چشم هایتان را از حالت باز بودن کامل خارج کند و آن را نیمه باز نگه دارد . و این که حروف مختلف صور مختلفی برای اغراق دارند که نیاز به آموزش تصویری دارد. در نظر داشته باشید که این فقط یک تمرین است برای باز شدن ماهیچه های فک و روان شدن لب که این دو از عوامل اصلی تپق زدن در اجرا محسوب می شوند پس در اجرا ما نیازی به اغراق نداریم چون تمرین کرده ایم و لب و فک آماده ای برای اجرا داریم.  

منبع :

http://www.art-of-anouncing.blogfa.com/8806.aspx

نکته های بداهه گوئی

۱-  مطالب حتی الامکان با زمان حال و جملات معلوم باشد .

2- از به کار بردن واژه ها و عبارت های زاید خود داری کنید .

3- از کلمات اختصاری و حروف اقتصادی اگر خیلی شناخته شده نیستند استفاده نکنید .

4- در موضوع مرتبط از عناوین شناخته شده استفاده کنید .

5- به سوابق بد افراد کمتر اشاره کنید .

6- از آمارو ارقام تا حد امکان ساده کنید .

7- مطالب را به زبانی ساده بیان کنید .

8- از اشاره بی مورد به سن افراد، شغل و ... بپرهیزید .

9- زمان حال در گفتار ، خبر را زنده تر می کند پس از زمان حال استفاده کنید .

منبع :

http://www.art-of-anouncing.blogfa.com/8904.aspx

تحقیق ، ضرورتی برای گوینده

                 

 برای گوینده ، تحقیق امری مهم است. تحقیق برای تسلط بر موضوعات مختلف به  ویژه در

 خصوص موضوعاتی که قرار است با خبرنگاران یا مهمانان استودیویی و تلفنی سوال و جواب

 کنید، بسیار مهم و موثر است . تحقیق می تواند کتابخانه ای یا با استفاده از مراکز اطلاع

رسانی کامپیوتری باشد. برخی از مراکز اطلاع رسانی، مندرجات روزنامه های معتبر پر تیراژ،

 اسناد غیر محرمانه دولتی ، دایره المعارف ها و بسیاری از اطلاعات دیگر را طبقه بندی و در

 اختیار مشترکین قرار می دهند.

منبع :

http://www.art-of-anouncing.blogfa.com/8905.aspx

همکاری گوینده برای تنظیم خبر

در بیشتر استیشن های رادیویی جهانی ، گویندگان خبر در تهیه و تنظیم خبر نقش دارند از جمله مزایای مهم این کار این است که :

-   با نوشتن و تنظیم متن اخبار ، با موضوع خبر و گزارش آشنا شده و درک و تسلط او از خبری که می خواند افزایش می یابد.

-     شرایطی فراهم می شود تا گوینده با منابع خبری ارتباط پیدا کند و این ارتباطات می توانند او را در تلفظ صحیح اسامی و واژه های دشواری یاری دهد .

-     غلط های چاپی و سایر خطا های اثر گذار در خواندن خبر کاهش می یابد و شرایطی فراهم می شود تا گوینده فعالیت خبر نگاری هم انجام داده و در اخبار توفیق بیشتری پیدا نماید.

منبع :

 http://www.art-of-anouncing.blogfa.com/8905.aspx

آسیب شناسی بیان

مقدمه ی اول :  

قبل از گوینده شدن باید شنونده خوبی بود. هر گوینده تازه کاری باید در ابتدا مدت زیادی را صرف شنیدن کند، شنیدن سخنان و گفتار کسانی که به این حرفه مشغولند ، ما را از زیبایی و لطافت کلام یا برعکس از ناهنجاری ها و اشکالات موجود در بیانشان ، آگاه می سازد که دراین صورت، گوینده تازه کار می تواند از محسنات آن ها ، استفاده کند و از اشکالاتشان پرهیز کند (باید توجه داشت این نکته به منزله تقلید صدا از آن ها نیست)

مقدمه ی دوم :

اهمیت مهارت رو خوانی:

در شرایطی که مستقیماً خبری از اتاق فرمان دریافت می شود و فرصتی برای ویرایش وجود ندارد که اصطلاحاً به آن ببر و بخوان می گویند ، گوینده ی خبر باید از مهارت رو خوانی بالایی بر خور دار باشد .

                                                  * * *

بروز مشکلاتی درنوع بیان (صدا در بیان) :

در مواردی ، با وجود این که دستگاه های تنفسی و صوتی ، به طور مناسب کار می کنند باز هم ممکن است شکل بیان رضایت بخش و مطلوب نباشد. دراین حالت پنج مشکل اساسی می تواند وجود داشته باشد:

   (یکنواختی - زیر و بمی غیر معمول - الگوی قابل پیشبینی - الگوی پایانی -  حالت زوزه )

1-         عدم توانایی در تغییر زیر و بمی صدا، نوع بیان یکنواخت را پدید می آورد. صدای یکنواخت برای شنیدن کسل کننده است ، ضمن این که برای تار های صوتی خود گوینده نیز آزرد گی به وجود می آورد. بنا بر این باید به تفاوت ها و تغییرات ظریف در بالا و پایین بردن ارتفاع صدا ، و همچنین پرده ی توجه کنیم.

2-  بعضی از افراد تلاش می کنند تا خارج از محدوده زیر و بمی صدایشان ، حرکت کنند خیلی بالا یا خیلی پایین  بروند. این صدای غیر معمول و خارج از محدوده مشکل ایجاد می کند. مثل بعضی از گزارشگران که در گزارش هایی بین هیاهوی جمعیت پس از گزارش صدایشان می گیرد . در مجموع با انتخاب یک محدوده ، زیر و بمی مناسب با آرامش و حس طبیعی در صدا می توان صدای خود را مطلوب عرضه کرد .

3-   یک شکل بیان اشتباه استفاده الگوی قابل پیشبینی است که با یک ریتم فراز و نشیب دار متناوب بروز می کند. در واقع یک الگوی صدای قابل پیش بینی که با پهنای مصنوعی و نو سازی های زیر و بمی مشخصی  بروز می کند، این مشکل را با شناخت و سازگاری با یک ضرب آهنگ گفتاری طبیعی می توان برطرف کرد.

4-   بسیاری از افراد، عبارات و جمله های خود را با زیر و بمی مشابهی تمام می کنند (مثلا فید می کنند). که این ، خسته کننده خواهد بود.

5-   یک صدای جیغ گونه در اثر صحبت کردن با زیر و بمی بسیار بالا و کشیدن حروف صدا دار پدید می آید. مثل (اُ اُ اُ اُ اُ اُ مید وارم....) . ، نخستین گام در برطرف کردن آن استفاده از زیر و بمی بهتر و نکشیدن حروف صدا دار می توان آنرا بهبود بخشید.

صدای زوزه گونه گاهی اوقات  با تلفظ اشتباه در بینی تولید می شود و دلیل این امر عمدتاً هوای زیادی است که در طول گفتار به سمت بینی منحرف می شود که گاهی ناشی از خستگی است .