کاربرد زبان قصه

مهمترین موضوعی که از سوی کوئیلو مطرح می شود ، زبان قصه و رمان است . مناسب است در اینجا نگاهی قرآنی داشته باشیم . قصه در قرآن به صورت کاملا جدی و مهم مطرح شده است . در قرآن که مهمترین سند و منبع تفکر اسلامی است ، آیات عقلی و استدلالی فراوانی خواهیم یافت ، اما حجم آن که نشان دهنده میزان اهتمام قرآن است ، به نسبت چندان زیاد نیست . قرآن شیوه ای مهم تر مطرح کرده است و آن ، شیوه تمثیل و قصه گویی است . در این کتاب آسمانی بیش از صد قصه آمده است که تعداد ۲۷ قصه مربوط به انبیای الهی است و احسن آنها قصه یوسف علیه السلام است نکته جالب اینکه تعداد آیات مربوط به قصص ، حدود ۱۸۰۰ آیه است که بخش مهمی از کل قرآن را تشکیل می دهد . به راستی قرآن با این همه آیات با ما چه می گوید ؟ آیا از این مطالب مهم نباید درس گرفت ؟ و آیا درس گرفته ایم ؟ 
نکته جالب تر این که بیشتر آیات مربوط به قصص ، مکی است ( حدود ۱۵۰۰ آیه ) و می دانیم که آیات مکی بیشتر درصدد القای تعالیم دینی و مسائل اعتقادی هستند . این امر بدین معناست که قرآن کریم در چهارده قرن پیش ، قصه را بهترین زبان و قالب انتقال مفاهیم اعتقادی معرفی کرده است . اگر تنها ۱۵۰ آیه ، چنان که طنطاوی در مقدمه الجواهر می گوید ، یا حد اکثر ۴۵۰ آیه چنان که مرحوم مقدس اردبیلی در زبدة الاحکام بیان کرده ، مربوط به احکام است و این حجم از آیات دستمایه ظهور علمی بزرگ به نام فقه شد ، آیا نباید ۱۸۰۰ آیه دستمایه ظهور جریان بزرگ تری به نام رمان نویسی می شد ؟ 
قرآن به ما می گوید مسائل اعتقادی را می توان محسوس ساخت و در قالب مقوله های هنری به مخاطبان عرضع داشت و این دقیقا همان کاری است که امروزه بیگانه ها در طیف گسترده می دهند . یکی از آنها ارائه مفاهیم و مضامین دینی با عرفانی به صورت رمان و قصه است . شکل دیگر آن ساختن فیلمهای متعدد بر اساس رمان های دینی و عرفانی است . سینمای معناگرا در همین باره مطرح شده است . همچنین بعضی پویانماییها که امروزه در دنیا ماندگار شده است ، حامل پیام عرفانی و دینی است ؛ کارتونهایی مثل دوقلوهای افسانه ای ، پینوکیو ، ای کیوسان ، و بابا لنگ دراز .
به هرحال امروزه می توان از ظرفیت بسیار بالای رمان و قصه برای انتقال مفاهیم دینی و عرفانی بهترین بهره ها را برد و حتی می توان بر اساس این دستاورد دست به تهیه فیلم های بهتر یا کارتونهای جایگزین زد و پیام اسلام را به دنیا عرضه نمود .

منبع :

http://www.ammarha.com/archives/18330.htm