گفتاردرمانی و موارد لزوم مراجعه به گفتار درمان
گفتاردرمانی یا آسیبشناسی گفتار و زبان رشتهای از علوم توانبخشی است که به بررسی ماهیت انواع اختلالات گفتار و زبان و نیز روشهای تشخیص و درمان این اختلالات میپردازد. عدهای ارزیابی و تشخیص اختلال در بلع را نیز در حیطه تخصص متخصصان گفتار درمانی میدانند.زبان از دو بخش درکی comprehensiv و بیانی expressive تشکیل شده و گفتار دارای چهار قسمت میباشد که عبارتند از:تولید articulation، روانی fluancy، صوت voic و تشدید resonance.
گفتار درمانگران به درمان کودکانی میپردازند که در فراگیری زبان مادری یا استفاده صحیح از گفتار دچار مشکل هستند و نیز بزرگسالانی که به دلیلی، توانایی گفتاری خود را از دست دادهاند.متخصصین گفتاردرمانی در طول دوران تحصیل با آناتومی و فیزیولوژی اندام گفتار و نیز مباحث زبانشناسی و روانشناسی آشنا میشوند. به همین جهت گفتار درمانی یک رشته بین رشتهای به حساب میآید.
در موارد زیر مراجعه به یک گفتار درمانگر الزامی است:
۱- تاخیر در شروع گفتار در کودکان
۲- اشکال در تلفظ اصوات گفتاری
۳-عدم برقراری ارتباط کلامی یا غیر کلامی از سوی کودک
۴-کم شنوایی یا ناشنوایی
۵-اشکال در درک کلام
۶-اختلال در بلع
۷-در صورت تشخیص بروز هر یک از اختلالات فلج مغزی، اوتیسم، اختلال یادگیری
http://majlesi-st.com/index.php?option=com_content&view=article&id=95&Itemid=90
+ نوشته شده در چهارشنبه ۴ اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت ۱۰:۴ ب.ظ توسط سید محمد فقیه سبزواری
|