حدیث سکوت ، گفتن و .... شنیدن (14)
حدیث سکوت ، گفتن و .... شنیدن (14)
امام على عليه السلام :
تُعرَفُ حَماقَةُ الرّجُلِ في ثلاثٍ : في كلامِهِ فيما لا يَعْنيهِ ،
وجَوابِهِ عَمّا لا يُسألُ عَنهُ ، وتَهَوُّرِهِ في الاُمورِ .
حماقت مرد از سه چيز شناخته مىشود : ياوه گويى ، پاسخ دادن
به چيزى كه از او سؤال نمىشود و بىباكى و تهوّر در كارها .
غررالحکم : 4542
امام على عليه السلام :
لا تَرُدَّ على النّاسِ كلَّ ما حَدّثوكَ ؛ فكفى بذلكَ حُمْقاً .
سعى نكن هرچه مردم براى تو مىگويند ردّ كنى كه براى نشان دادن
حماقت همين بس است .
غررالحکم : 10251
امام سجّاد عليه السلام - در سفارش به فرزند بزرگوار خود حضرت باقر عليه السلام - :
إيّاكَ يا بُنيَّ أنْ تُصاحِبَ الأحمَقَ أو تُخالِطَهُ ، واهْجُرْهُ ولا تُحادِثْهُ ؛ فإنّ الأحمَقَ هُجْنَةٌ
غائباً كانَ أو حاضِراً : إنْ تَكَلَّم فضَحَهُ حُمقُهُ ، وإنْ سَكَتَ قَصُرَ بهِ عِيُّهُ ، وإنْ عَمِلَ أفسَدَ ،
وإنِ اسْتُرعِيَ أضاعَ . لا عِلمُهُ مِن نَفْسِهِ يُغْنيهِ ، ولا عِلمُ غَيرهِ يَنْفَعُهُ ، ولا يُطيعُ ناصِحَهُ ،
ولا يَستريحُ مقارِنُهُ ، تَوَدُّ اُمُّهُ أنّها ثَكَلَتْهُ ، وامْرَأتُهُ أنّها فَقَدتْهُ ، وجارُهُ بُعدَ دارِهِ ،
وجَليسُهُ الوَحْدةَ مِن مُجالَسَتِهِ . إنْ كانَ أصْغَرَ مَن في الَمجلِسِ أعْنى مَن فَوقَهُ ،
وإنْ كانَ أكْبَرَهُم أفْسَدَ مَن دُونَهُ .
فرزندم ! از همنشينى يا معاشرت با نابخرد بپرهيز و از او دورى كن و با وى همسخن مشو ؛
زيرا آدم بىخرد ، غايب باشد ياحاضر ، پست و فرومايه است ؛ هرگاه زبان به سخن گشايد
حماقتش او را رسوا كند و هرگاه خامش شود به دليل ناتوانى در سخن گفتن باشد ، اگر كارى
كند خرابى به بار آورد و چون مسئوليتى به عهده گيرد آن را تباه سازد ، نه علم خودش به كار او
مىآيد و نه دانش ديگران سودش مىرساند ، به سخن خيرخواه خودگوش نمىدهد ،
وهمنشينش از دست او آسوده نيست ، مادرش آرزوى مرگ او را دارد و همسرش آرزوى
از دست دادن او را و همسايه اش آرزوى رفتن از همسايگىاش را و همنشينش آرزوى خلاصى
از همنشينى او را . اگر كمترين فرد مجلسى باشد بالاتر از خود را به رنج افكند و اگر بالاترين
فرد مجلسى باشد فرو دستان خود را به فساد و تباهى كشاند .
امالی الطوسی : 613 / 1268
امام على عليه السلام :
السُّكوتُ على الأحمَقِ أفضَلُ (مِن) جَوابِهِ.
سكوت در برابر احمق بهتر از جواب دادن به اوست .
غررالحکم : 1160
|
امام صادق عليه السلام :
مَن سألَهُ أخوهُ المؤمنُ حاجَةً مِن ضُرٍّ فمَنَعهُ مِن سَعةٍ وهُو يَقْدِرُ علَيها - مِن عِندِهِ أو مِن عندِ غَيرِهِ - حَشَرهُ اللَّهُ يَومَ القِيامَةِ مَغْلولَةً يدُهُ إلى عُنُقِهِ حتّى يَفْرُغَ اللَّهُ مِن حِسابِ الخَلقِ . كسى كه برادر مؤمنش در هنگام تنگدستى نياز خود را به او بگويد و او بتواند خودش يا ازطريق كسى ديگر حاجتش را روا سازد و نكند خداوند در روز قيامت وى را دست بسته به گردن محشور فرمايد و تا فارغ شدن از حساب بندگانش همچنان او را نگه دارد . بحارالانوار : 74 / 287 / 13 امام على عليه السلام :
اللَّهُمَّ لا تَجعَلْ بي حاجَةً إلى أحدٍ مِن شِرارِ خَلْقِكَ ، وما جَعَلْتَ بي من حاجَةٍ فاجْعَلْها إلى أحْسَنِهِم وَجْهاً ، وأسْخاهُم بها نَفْساً ، وأطْلَقِهِم بها لِساناً ، وأقلِّهِم علَيَّ بها مَنّاً . خدايا ! مرا به هيچ يك از بَدان خَلقت نيازمند مگردان ، اگر مرا نيازمند ساختى ، به خوشروترين و بخشندهترين كس و آن كه نيازم را با زبان خوش برآورد و كمتر بر من منت نهد ، محتاج گردان . بحارالانوار : 78 / 56 / 111 پيامبر خدا صلى الله عليه وآله :
ارْكَبوا هذهِ الدَّوابَّ سالِمَةً واتَّدِعُوها سالِمَةً ، ولا تَتَّخِذوها كَراسِيَّ لأحاديثِكُم في الطُّرُقِ والأسْواقِ ، فَرُبَّ مَرْكوبَةٍ خَيرٌ مِن راكِبِها وأكْثَرُ ذِكْراً للَّهِ تباركَ وتعالى مِنهُ . چارپايان سالم را سوار شويد و آنها را سالم نگه داريد و آنها را كرسى خطابه و صحبت هاى خود در كوچهها و بازارها نكنيد ؛ چه بسا مركوبى كه از سوارهاش بهتر است و بيشتر از او به ياد خداى تبارك و تعالى است . کنزالعمال : 24957 امام على عليه السلام :
مَنِ اسْتَحيى مِن قَولِ الحَقِّ فهُو أحمَقُ . كسى كه از گفتن حقّ شرم كند احمق است . غررالحکم : 8650 پيامبر خدا صلى الله عليه وآله :
لم يَبْقَ مِن أمْثالِ الأنْبياءِ عليهم السلام إلّا قَولُ النّاسِ : إذا لَم تَسْتَحيِ فاصْنَعْ ما شِئْتَ . از مثلهاى پيامبران عليهم السلام جز اين سخن مردم بر جاى نمانده است : وقتى حيا نداشتى هر كارى مىخواهى بكن . عیون اخبارالرضا علیه السلام : 2 / 56 / 207 امام على عليه السلام :
سَمِعْتُ رسولَ اللَّهِ صلى الله عليه وآله يقولُ : يَخْرُجُ في آخرِ الزّمانِ قَومٌ أحْداثُ الأسْنانِ ، سُفَهاءُ الأحْلامِ ، قَوْلُهُم مِن خَيرِ أقْوالِ أهْلِ البَرِيَّةِ ، صَلاتُهُم أكْثَرُ مِن صَلاتِكُم ، وقِراءتُهُم أكْثَرُ مِن قِراءتِكُم ، لا يُجاوِزُ إيمانُهُم تَراقِيَهُم - أو قالَ حَناجِرَهُم - يَمْرُقونَ مِن الدِّينِ كمايَمْرُقُ السَّهمُ مِن الرَّمِيَّةِ ، فاقْتُلوهُم . شنيدم كه پيامبر خدا صلى الله عليه وآله مىفرمايد : در آخر الزمان مردمى سر بر مىدارند كم سال وسبكسر ، بهترين سخنان را به زبان مىآورند ، بيش از شما نماز مىخوانند ، بيش از شما قرآن تلاوت مىكنند ، امّا ايمان آنها از استخوان چنبره - يا فرمود : از حنجرههايشان - فراتر نمىرود ، همانند خارج شدن تير از كمان ، از دين خارج مىشوند . اين افراد را بكشيد . شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید : 2 / 267 سعد بن ابراهيم - از پدرش - :
أوَّلُ مَن خَطَبَ على المِنْبَرِ إبراهيمُ عليه السلام حينَ اُسِرَ لُوطٌ واسْتَأسَرَتْهُالرُّومُ ، فغَزا إبراهيمُ حتّى اسْتَنْقَذَهُ مِن الرُّومِ . نخستين كسى كه بر منبر خطابه خواند إبراهيم عليه السلام بود و آن زمانى بود كه روميها لوط را اسير كردند و ابراهيم با آنان جنگيد و او را از دست آنان نجات داد . الدرالمنثور : 1 / 282 |
مثل خردمندان فكر كنيد اما با مردم به زبان خودشان حرف بزنيد.