اصل مهم شخصيت و متانت در گوينده و سخنران
واژه ها در اختيار شما هستند. گوينده و سخنور به آنها رنگ و آهنگ ميدهد مناسب مي سازد و ...وبه گوش و هوش مخاطب مي رساند.
او بايد به کلامش شخصيت دهد و با فن بيان و مهارت اجرا هنر را در سخنش جلوه گر سازد و توجه و تحسين شنونده را برانگيزد.
صداي شما نشانه شخصيت شماست . اين جمله را قبلا هم شنيده بوديد ... اما اکنون تامل بفرماييد !
صداي شما نشانه خلق و خوي شماست جلوه گر هنر و تخصص و تجربه شماست . بله ...صداي شما / خط شما و مهر و امضاي شما نيز...
اگر بگوييم گوينده و سخنور بايد مخاطب را تسخير کند گزاف نگفته ايم.... ! حتي اگر دانش مخاطب شما به اندازه درک مطلب يا شعري نباشد که شما برايش مي خوانيد شما بايد کاري کنيد که فقط با شنيدن صدا/ لحن گيرا و آهنگ مهربان صدايتان ....شما را تحسين کند آن را درک کند و با اعتماد به آنچه مي گوييد گوش جان بسپارد.
يادمان باشد در بيان خود شيفتگي نداشته باشيم. اين تفکر از شخصيت و متانت شما مي کاهد. پس خودتان باشيد نه شبيه ديگران ! تا هويت فقط ( خودتان ) را داشته باشيد نه ديگري را...
از حرکات بيش از حد سر و صورت و دست و بدن هنگام سخن گفتن دوري کنيد چرا که هم جلوه ي خوشي ندارد و هم مخاطب از معني ومفهوم متن غافل مي شود.
تکرار بي مورد نيز از خطاها محسوب مي شود. برخي از دوستان تصور مي کنند اگر بخشي از يک شعر يا متن ادبي را تکرار کنند زيباتر به نظر مي رسد در حاليکه طولاني شدن کلام و تکرار مخاطب را به شما بي ميل مي کند واز ابهت شخصيت حرفه اي شما نيز ميکاهد. شما ! بله شما ...
بايد کاري کنید که شنونده تشنه شنيدن صدا / بيان و گفته هاي شما باشد....
مثل خردمندان فكر كنيد اما با مردم به زبان خودشان حرف بزنيد.