رابطه تنفس و صداسازی (۲)
رابطه تنفس و صداسازی (۲)
رویکرد هماهنگی تنفسی چیست؟
اصول بنیادین این رویکرد در بازدم مناسب وکافی است که در نتیجه آن ما دارای تنفسی طبیعی و بدون نقص خواهیم بود. دکتر برث این رویکرد را تنفس آرام نامیده است. ما بایستی توجه خود را معطوف عمل بازدم نکنیم تا بتوانیم حداکثر اکسیژن را بدست آوریم. ما در عمل دم اکسیژن را وارد ششها و جریان خون و به طور کلی بدن می کنیم و در بازدم دی اکسید کربن را از ششها خارج می کنیم. اکسیژن باعث آرامش عضلات و اعصاب می شود و دی اکسید کربن بر خلاف آن تنش عضلات و اعصاب را به همراه دارد. بنابراین این نکته ای است که بایستی به آن خوب توجه داشته باشیم که در عمل بازدم را کاملاً و تا پایان انجام داده و حداکثر هوا را در هنگام عمل بازدم از ششها خارج کنیم.زیرا که هوای بازدمی سرشار از دی اکسید کربن است. هنگامی که عمل بازدم انجام شد عمل دم به طور خودکار و طبیعی انجام می شود و منشأ حیات (اکسیژن) ششها را مجدداً پر کرده و از عمل دم به طور خودکار و طبیعی انجام می شود و منشأ حیات (اکسیژ) ششها را مجدداً پر کرده و از بدن ما محافظت می کند.
دیافراگم محل توجه در رویکرد هماهنگی تنفس زیرا که عضلات اصلی و اولیه در عمل بازدم است. دکتر برث می گوید: زندگی با بازدم شروع می شود و پایان می پذیرد. اولین صدای نوزاد تازه متولد شده با اولین بازدم او شروع می شود. این آغاز کننده درک ما از حرکت دیافراگم است.
دو گفته در مورد تنفس:
۱ – من به دنیا نیامدم که مجبور باشم به همان شکلی که می خواهم نفس بکشم.
۲ – کره مریخ در کهکشانی است که تقریباً با یک فاصله از خورشید قرار دارد که این نکته بسیار مهم است. ما تصاویر کانالهایی را در آنجا دیدیم. ما تصور می کنیم که در آنها آب باشد و اگر چنین باشد یعنی اینکه اکسیژن وجود دارد و ما می توانیم نفس بکشیم.
تمرین جهت جلوگیری از قطع صدا د انتهای گفتار یا خواندن شمارش با ضربان نبض در هر قسمت در یک بازدم به خاطر داشته باشید هر جا علامت / دیدید صدا را نگه داشته و بدون اینکه نفس از دست بدهید با همان قدرت تا پایان هر بخش ادامه دهید. البته بدون فشار به حنجره.
الف): ۱-۲-۳-۴-۵-۶-۷-۸-۹-۱۰
ب): ۱-۲-۳-۴ / ۵-۶-۷-۸-۹-۱۰
ج): ۱-۲ / ۳ – ۴-۵-۶ / ۷ – ۸-۹-۱۰
د): ۱-۲-۳-۴-۵ / ۶ -۷-۸-۹-۱۰-۱۱-۱۲
برقراری منظم توالی در هر عبارت در تمرین خواندن با بلندی که برای یک کلاس ۳۰ نقره قابل شنیدن باشد. اگر می توانید صدای خود را ضبط کنید.
با علامت / آواسازی را نگه دارید. صدا را از دست ندهید. با علامت / ت/ نفس بگیرید. اگر هوا از دست نداده باشید در شروع جمله بایستی در یک بازدم با توان یکسان بتوانید کامل کنید. / مواظب صدای خود در حین تمرین باشید. وقتی صدای شما کم قدرت می شود علامت و جایی که کنترل بازدم را از دست بدهید علامت * بگذارید.
متن
مشکل است / گفتار را کنترل کنم / آگاهانه / وقتی که جمله می نویسم ت من در آن فرق می شوم / با ایده ما مختلف / که می خواهم بیان کنم ت انتخواب لغات / که ایده ها را بیان کند / دستور زبان و نحو آن ت که به نظر می رسد وقت ندارم / که گفتارم را کنترل کنم ت
خواندن چیزی / که کس دیگری نوشته / راحت تر است / تا اینکه خود گفتار نوشته تولید کنم / زمانی که صحبت می کنم ت برای اینکه من تمام بخش خواندن را باید انجام دهم / تا بتوانم افکار نویسنده را انتقال دهم ت حتی خواندن اگر چه / نیاز به تفکر دارد / بوسیله خواننده ت افکاری / که در کلمات نویسنده وجود دارد ت بایستی خواننده درونی شود / قبل از اینکه بتواند آنها را بیرون دهد / برای شنونده ها.
عضلانی که بطور ارادی در تنفس فعالند به ترتیب اهمیت عبارتند از:
۱ – دیافراگم
عضلات بین دنده ای خارجی: این عضلات دنده ها را به بالا برده و بطور افقی باعث انبساط قفسه سینه می شوند.
عضلات پکتورالیس بزرگ و کوچک.
عضلات بالا برنده و عضله سرانوس خلفی (فوقانی و تحتانی)
عضله (S.C.M)
2 – عضلات عصب بازدم
چهار عضله شکمی شامل عضلات ورب داخلی و خارجی، عضله متقاطع و عضله عمودی، عضله بین دنده ای داخلی، عضله سرانوس تحتانی خلفی.
مکانیزم تنفس
روش اول
ریه ها را می توان بوسیله (۱) حرکت رو به پایین و روبه بالای دیافراگمی برای دراز کردن یا کوتاه کردن حفره سینه و (۲) بالا بردن و پایین آوردن حرکات عضلات است که باعث بزرگ شدن حفره قفسه سینه می گردند. وقتی که قفسه سینه بزرگ شد ششهای داخل قفسه سینه نیز بزرگ می شوند و هوای داخل قفسه سینه دقیق تر از همای خارج قفسه سینه می شود که این حالت باعث ورود هوای دم (تنفس) بداخل قفسه سینه می شود که این حالت باعث ورود هوای دم (تنفس) بداخل قفسه سینه می شود. در دم آهنگری نزدیک شدن دستگیره ها به یکدیگر باعث خروج هوای داخل دم می شود یعنی کاهش حجم حفره دم به هوای داخل دم فشار می آورد و هوا به بیرون رانده می شود ولی در عمل تنفس درانسان خروج هوا از قفسه سینه در اثر انقباض حجم قفسه سینه صورت می پذیرد و نه در اثر انقباض فعال عضلات.
برای انجام تنفس در انسان دو نیرو وجود دارد . نیروهای انتقالی که همیشه وجود دارند مانند ششهای قابل ارتجاع و نیروهای فعال یا نیروهای ارادی مانند انقباض عضلات تنفسی. وقتی که در اثر انقباض عضلانی قفسه سینه منبسط می شود به علت وجود قابلیت ارتجاعی در ششها، ششها نیز منبسط می شوند. برگشت ششها به وضعیت اولیه به همان سرعت برگشت قفسه سینه می باشد. در واقع انجام بازدم در حین استراحت بطور کلی در اثر قابلیت ارتجاعی ششها و یا همان نیروهای انتقالی انجام می پذیرد.
دنده ها را برای زیاد کردن قطر قدامی خلفی حفره سینه، می توان بزرگ و کوچک کرد. تنفس آرام تقریباً بطور کامل بوسیله حرکت دمی دیافراگم به انجام می سرد. دیافراگم در طی سطوح تحتانی ریه ها بطور کامل بوسیله حرکت دمی دیافراگم به انجام می رسد. دیافراگم در طی دم سطوح تحتانی ریه ها را به پایین می کشد. پس در جریان بازدم، دیافراگم صرفاً شل می شود و نیروی بازگشت ارتجاعی جدا و قفسه سینه و ساختمان ریه ها را تحت فشار قرار می دهد. در جریان تنفس شدیدف نیروهای ارتجاعی آنقدر قدرت ندارند که موجب بازدم سریع مورد نیاز شود و لذا این امر بوسیله انقباض عضلات شکمی به انجام می رسد که محتویات شکمی را به طرف بالا به کف دیافراگم می راند.
روش دوم
متسع کردن ریه ها، بالا بردن دنده ها است. این عمل ریه ها را متسع می کند. زیرا دنده ها در وضعیت استراحت طبیعی به سوی پایین کشیده شده اند و به این ترتیب موجب می شوند که استخوان جناغ به طرف عقب یعنی به سوی ستون فقرات برود اما هنگامی که دنده ها بالا برده می شوند دنده ها مستقیماً به طرف جلو برآمدگی پیدا می کنند به طوری که استخوان جناغ به طرف جلو و به دور از ستون فقرات حرکت می کند.
و در جریان دم عمیق در مقایسه با بازدم عمیق ضخامت قدامی خلفی سینه را حدود ۲۰% بیشتر می کند. بنابراین آن عده از عضلاتی را که قفسه سینه را بالا می برند می توان به عنوان عضلات بازدمی طبقه بندی کرد:
۱ – عضلات جناغی چنبری که استخوان جناغ را به طرف بالا می کشد.
۲ – عضلات دنده های قدامی که بسیاری از دنده ها را بالا می شکد.
۳ – عضلات نردبانی که دو ندنه اول را بالا می کشد.
۴ – عضلات بین دنده ای خارجی.
عضلاتی که دنده ها را در جریان بازدم به طرف پایین می کشند عبارتند از:
۱ – عضلات راست شکمی که یک قوی در پایین کشیدن دنده های دیافراگم تحتانی دارند و همزمان با سایر عضلات شکم محتویات شکم را در جهت رو به بالا بسوی دیافراگم فشار می دهند.
۲ – عضلات بین دنده ای خارجی.
مثل خردمندان فكر كنيد اما با مردم به زبان خودشان حرف بزنيد.