منشا های تکاملی آواگری

خیلی ها متوجه تشابه بین جیغ ها ، غرغرها و سایر اصوات عاطفی تولید شده در انسان و میمون ها ی انسان نما ، میمون ها و بلکه شیر ها و خرس ها شده اند .
این خود دلیلی است بر آنکه آوگری های عاطفی انسان عمدتا سرشتی اند و همان طور که خواهیم دید کودکان گنجینه استانداردی از فراخوانی ها هستند . منشا های آوا گری را باید در دم و بازدم ، آمادگی برای تقلا و زور زدن ، بیرون راندن بوهای مشمئز کننده و یا بستن گلو برای محافظت بیشتر جستجو کرد . این اصوات در پیام رسانی به شکل فراخوانی های اضطراری و غیره ظاهر می گردند .
دیدیم که نخستی ها و میمون ها گنجینه ای از تقریبا 13 فراخوانی هستند که با عواطف اصلی هم خوانی دارند . این خود نشانگر سبقت از آواگری حیوانات پست تر در کاربرد ابعاد پیوسته صدا وکاربرد یکجای چندین بعد دیگر است ؛ برای مثال ، ترکیب طیفی فریادهای میمون های رزوس بسته به موقعیت سلطه جویی یا سلطه پذیری آنان فرق می کند .
با این همه ، در حالی که نخستی ها تنها قادر به تولید 13 فراخوانی مختلف هستند ، سیستم آوایی انسان چنان تکامل یافته که می تواند تعداد اصوات بیشتری را تولید کند . پرندگان دارای ظرفیت یادگیری تشخیص اصوات خویشاوندان نزدیک خود از میان هزاران انواع دیگرند . ما نیز از این توانایی برخ.رداریم .
در حالی که حیوانات عمدتا در شرایط عاطفی شدید از خود صدا در می آورند ، انسان از اصوات انزجار یا رضایت به عنوان آرم های اجتماعی کنترل شده ( جایی که کاربرد واژه ها به تنهایی مطلوبیت کمتر دارند ) استفاده می کنند .
آواگریهای کودک انسان
آواگری های اصلی کودکان شامل (( گریه )) است که از زمان تولد به بعد آن را در پاسخ به انواع آشفتگی ها ، ناراحتی ها و مزاحمت ها نشان می دهند . چند نوع مختلف از گریه به زودی پدید می آیند : 1- گریه های گرسنگی که ریتم دار بوده و برای تقریبا 65/0 ثانیه دوام دارند 2- گریه های خشم ، که تقریبا همان مقدار طول می کشند ، اما کیفیتی بسیار خشن تر دارند 3- گریه های درد ، نوعا 4 ثانیه در بدو امر طول می کشند و 7 ثانیه سکوت در پی دارند .
ناله هایی با ارتفاع پایین نیز از هفته سوم تولد آغاز می شوند که برای جلب توجه دیگرانند و همین طور گریه های ترس ، که در هفت ماهگی ( زمانی که کم کم سر کله افراد غریبه در آن حوالی پیدا می شود ) ظاهر می شوند . بلبی گریه را این گونه تعریف می کند : (( یکی از مکنیسم های بقا برای برانگیختن توجه مادر ))
کودکان انسان آواگری های مثبتی هم دارند . لبخند زدن در همان مراحل اولیه زندگی آغاز می گیرد و از اوایل دو ماهگی با غان و غون کردن های کودک همراه می شود . خنده کمی دیرتر تقریبا در سه ماهگی پدیدار می شود ( مثل سایر نخستی ها ) .
کودکان در همان مراحل زودرس به آواگری های سایرین پاسخ می دهند . حتی وقتی کودک هنوز در رحم مادر است سرو صداهای بلند موجب بالا رفتن مقدار ضربانات قلب در چند هفته قبل از تولد می شود ؛ در سه روزگی نوزادان می توانند صدای مادر و صدای افراد غریبه را از هم باز شناسند . کودکان نسبت به صدا های ریزتر ی که از منحنی ارتفاع ملایم و یکنواختی برخوردارند ، حساس تر بوده و آن را بیشتر ترجیح می دهند . مادران از لحاظ هر دو این مشخصه ها در (( مادری کردن )) خود مبالغه می کنند : آنها برای آرام کردن نوزادشان از صدایی بم تر با منحنی هایی پایین رونده استفاده می کنند .

نویسنده :

میثم ایران پناه

http://www.behaviour.ir/showthread.php?tid=12