طنين، تشديد، بلندي، ارتفاع و فاصله طنين يا رنگ صدا
طنين، تشديد، بلندي، ارتفاع و فاصله طنين يا رنگ صدا :
صداها نيز مانندرنگها به صورت ساده و مركب وجود دارند. رنگهاي ساده كه همرنگهاياصلي ان هستند، ازهيچ رنگ ديگري ساخته نشده‌اندو تمام رنگها ازتركيب آنهابه دست مي‌آيندرنگ مركبي رنگي است كه درصدي از رنگهاي اصلي را در خود داشته باشد. مثلاٌ نارنجيتركيبي از رنگهاي زرد و قرمز است و بسته به اينكه درصد اين دو رنگ چقدر باشد، نارنجي‌هاي متفاوتي ايجاد مي‌شود.صداهايي كه ما مي‌شنويم معمولاٌ صداهاي مركب هستند و از تركيب صداهاي ساده ساخته شده‌اند. صداهاي ساده صداهايي هستند كه خود،از تركيب صداهايديگر ساخته نشده اند. اين صداها را به اصطلاح تون خالص مي‌گويند و بعضاٌ،صدايي شبيه صداي سوت دارند.حال اگر چند تون خالص را با نسبتهاي مختلف با هم تركيب كنيم،صداي مركبي به‌دست مي‌آيد كه ديگر هيچ شباهتي به صداهاي اوليه ندارد.مثلاٌ، صداي ويولن را مي‌توان تركيب چند تون خالص با يك نسبت خاص دانست.اگر اين نسبتها تغيير كنند، صداي ديگري توليد خواهدشد.در اينجاست كه مفهوم طنين يا رنگ صدا معني پيدا مي‌كند. همانگونه كه با تركيب رنگهاي اصلي مي‌توان رنگهاي مختلفي ايجاد نمود،با تركيب تونهاي خالص نيز مي‌توان رنگهاي صدايي يا طنين‌هاي متفاوتي ايجاد كرد. پس زماني كه مي‌گوييم طنين صداي فلان شخص با شخص ديگري تفاوت دارد، مفهومش اين است كه صداي شخص از عناصري تشكيل شده است كه با ديگري فرق دارد. با روشن شدن مفهوم طنين،اصوات را به دو دستة اساسي تقسيم مي‌كنيم :
اصوات موسيقايي و اصوات غير موسيقايي.
اصوات موسيقايي به آن دسته از صداها مي‌گويي كه به گوش انسان خوشايند هستند و نسبت اجزاي آنها به گونه‌ايست كه انسان در مقابل شنيدن آنها احساس رضايت مي‌كند. تونهاي خالصي كه اصوات موسيقايي را تشكيل مي‌دهند،با يكديگر نسبت درستي دارندو همين امرموجب مي‌شود كه باعث تقويت يكديگر شده و به عبارتي كاملاٌ در يكديگر فرو روند و مجموعاٌ يك كل دلپذير فراهم كنند. اصوات غيرموسيقايي صداهايي هستند كه به گوش انسان خوشايند نيستند و غالباٌ اين‌گونه است كه اجزاي تشكيل دهندة آنها يعني همان تونهاي خالصي كه آنها را تشكيل مي‌دهند، نسبت درستي با هم ندارند و باعث تضعيف يكديگر مي‌شوندو نه تنها به گوش ناخوشايند باشند،بلكه زود هم ازبين بروند. براي نمونه مي‌توان صداي كشيدن ناخن روي ميز يا صداي شكستن شيشه را ذكر كرد.از اينجا به بعد،بحث ما روي اصوات موسيقايي متمركز است و هر جا صحبت ازصوت مي‌كنيم ، منظورمان صوت خوشايند يا موسيقايي است.اكنون مي‌خواهيم نحوة ايجاد اين اصوات را بررسي كنيم.براي توليد هرگونه صدايي، اولاٌ احتياج به يك منبع صوت داريم. تارهاي صوتي انسان منبع صوت انسان و سيمهاي ويولن منبع صوت ويولن هستند.اين منابع صوتي معمولاٌ با وسيله اي به صدا در‌مي‌آيند. مثلاٌ تارهاي صوتي با هواي ششها و سيمهاي ويولن با آرشه به ارتعاش در مي‌آيند. اما علاوه بر منبع صوت،براي توليد صدا به عامل ديگري نيز احتياج داريم كه به اين صداي اوليه شكل بدهد و آنرا به‌صورت خاصي تبديل كند. اين كار توسط جعبةتشديد يا حفرة تشديد صورت مي‌پذيرد. حفرة تشديد،محفظه‌ايست كه باعث تشديد و تقويت يك سري صداهاي بخصوص مي‌شود و بنابراين به صداي توليد شده توسط منبع صوت،طنين يا رنگ خاصي مي‌دهد. براي نمونه جعبة تشديد ساز سنتور كه جعبه‌اي ذوزنقه اي شكل و مسطح است، طنيني ايجاد مي كند كه با طنين صداي سه‌تار كه جعبه‌اي نسبتاٌ گرد و كوچك دارد،كاملاٌ تفاوت دارد. جعبه هاي تشديد معمولاٌ يك سري تونهاي خاصي را در خود حفظ مي‌كنند و همين امر باعث مي‌شود كه صداهاي توليد شده توسط منبع صوت، دوام بيشتري داشته باشند. هرچقدر كه حفرة تشديد يك ساز كيفيت بهتري داشته باشد،صداي‌آن ساز كامل تر و دلنشين تر خواهد بود.صداي انسان نيز از اين حفره هاي تشديد برخوردار است و كل بدن انسان در حكم جعبة تشديد صداي او مي‌باشد. اما آن اعضايي از بدن كه بيش از همه،ايفاي نقش مي‌كنند،عبارتند از، استخوانهاي قفسة سينه، حفرة دهان،حفرة بيني و استخوانهاي سر.تا اينجا بامفهوم طنين، تشديد و حفرة تشديد آسنا شديم
http://guitaronline.blogfa.com/post-42.aspx
مثل خردمندان فكر كنيد اما با مردم به زبان خودشان حرف بزنيد.