کجا صدا باید بالا و کجا باید پایین باشد ؟
اما کجا صدای خود را بالا و کجا پایین بیاریم؟ در کنفرانس تفسیری برای هر متن صدای مخصوص به خودش را به کار می بریم،به جدول بالا توجه کنید همانگونه که در این جدول مشاهده می کنید هر متنی متناسب با اصل موضوع خودش صدای مخصوص به خودش را دارد فی المثال صدای عذاب؛مطمئنأ برای نشان دان عذاب الهی نمی توان ازلبخند و صدای لطیف و پایین استفاده کرد همانگونه که نمی توانیم نعمت های الهی را با صدای بلند و خشن ادا کنیم !
الف - صدا و احساس عذاب وجهنم:
برای نشان دادن عذاب الهی باید متناسب با متن آن صدای بالا را به کار ببریم و البته توجه داشته باشید که صدای بلند با داد زدن فرق دارد صدای بلند دلنشین و جذاب است اما «داد» گوش خراش و آذار دهنده است و نکته ظریفی که داد را به صدای بلند و جذاب تبدیل می کند داشتن تکنیک احساس است ما همانگونه که بر ای هر متن صدای مخصوص به خودش ر ا به کار می بریم متناسب با آن احساس مخصوصش را هم به کار می بریم هنگام گفتن متن عذاب باید حس عذاب، حس خشن که درآن توبیخ کافران است به کار برده شود ما در هنگام گفتن عذاب الهی در مورد بدکاران هیچگاه برای آنها تأسف نمی خوریم بلکه آنها را به خاطر اعمال بدی که انجام دادند توبیخ می کنیم پس مخلوط کردن احساس خشن در صدای بلند ،تیزی و . . . .
مثل خردمندان فكر كنيد اما با مردم به زبان خودشان حرف بزنيد.