واقع گرایی در گزارشگری خبر
گزارشگری خبر در رسانه ها به دو شیوه مستقیم و غیر مستقیم انجام می شود.در شیوه مستقیم گزارشگران با حضور در صحنه رویدادها و مشاهده فرایند رویداد مبادرت به گردآوری اطلاعات و تنظیم خبر و گزارش می کنند و در شیوه غیر مستقیم ،گزارشگران و خبرنگاران اطلاعات را از طریق عوامل واسطه مانند شاهدان عینی یا مسئولان محلی کسب می کنند.
حضور یا عدم حضور گزارشگران در صحنه رویدادها ناشی از عوامل گوناگونی است که از جمله آن ها محدودیت زمان،فقدان امکانات،منابع و تجهیزات،محدود کردن دسترسی خبرنگاران و گزارشگران به صحنه رویداد و سایر مقتضیات است.
بهترین حالت برای نسبت بین واقعیت و گزارش خبری ،حضور مستقیم گزارشگر در صحنه رویداد است ؛زیرا گزارشگر این امکان را می یابد تا از نزدیک فرایند رویداد را به خوبی مشاهده کرده و به درک واقعی تری از آن دست یابد.زیرا با عدم حضور خبرنگار یا گزارشگر در صحنه و با دست یابی به اطلاعات از طریق جملات و واژه هایی که دیگران بیان می کنند ،روند جمع آوری اطلاعات تا حدی پیچیده می شود.زیرا محتمل است منابع خبری از جمله مسئولان محلی و شاهدان عینی هر یک متناسب با برداشت خود بر بخش هایی از رویداد بیشتر متمرکز شوند و بیم آن می رود که واقعیت رویداد از این طریق خدشه دار گردد.
نکته دیگری که در این باره قابل تامل است این است که این گونه منابع خبری ممکن است با تکنیک ها و شیوه های گردآوری و تحلیل اطلاعات آشنایی نداشته باشند،از این رو هر یک متناسب با جهت گیری خود بر بخش هایی از رویداد تاکید بیشتری می کنند و اما گزارشگران هستند که می توانند با نگاهی مستقیم و جامع و در عین حال توجه به جزئیات رویداد،درک واقعی تری از رویداد به دست آورده و آن را برای مخاطبان بازنمایی کنند.
فرایند تبدیل رویداد به خبر و گزارش به الزامات و ظرافت هایی نیاز دارد؛که درک دقیق رویداد و جوانب آن و شناخت کامل اصول گزارشگری ،مخاطبان ، نوع رسانه و شرایط زمان و مکان از جمله آن ها است.
از این رو در جریان چنین فرایندی ممکن است گزارش خبری نسبت بهتری با واقعیت ها داشته باشد. زیرا که رسانه ها امکان بیان دقیق و کامل رویدادها را به لحاظ محدودیت های زمانی و مکانی ندارند و البته مراد آن نیست که آن چه رسانه ها نشان می دهند غیر واقعی است بلکه مراد آن است که آن چه رسانه ها منتشر می کنند همه واقعیت نیست و بخش هایی از واقعیت است،آن هم اگر ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کار آیند و گزارشگر در بیان واقعیت ها سوگیری نکند.بنابراین گزارشکران برای تطابق ویژگی های گزارش خبری با ویژگی های رویداد باید وقایع رویداد ها را متناسب با ارزش های خبری پوشش دهند و از بزرگ نمایی یا کوچک نمایی رویدادها بر خلاف عینیت آن ها پرهیز کنند که لازمه چنین ضرورتی حضور به موقع گزارشگران در صحنه رویدادهاست.
حضور گزارشگر در صحنه رویداد باید برای مخاطبان ملموس باشد تا بر اهمیت و اعتبار گزارش خبری بیافزاید.از این رو در گزارش خبری برای مطبوعات،رادیو،تلویزیون و چندرسانه ها ،گزارشگران باید این حضور را به شیوه مناسب به رخ مخاطب بکشند.
در رسانه های مکتوب از طریق نوشته یا عکس،در گزارش رادیویی از طریق کلام گزارشگر و در گزارش تلویزیونی از طریق حضور گزارشگر مقابل دوربین می توان این مهم را به مخاطب منتقل کرد.
رسانه ها برای حضور گروه های خبری در صحنه رویدادها هزینه های زیادی را متحمل می شوند زیرا در دنیای پرشتاب کنونی و عصر رقابت رسانه ها،سرعت،دقت و صحت در جمع آوری و انتشار اطلاعات و اخبار،صرف چنین هزینه هایی را توجیه پذیر می کند و این موضوع آن قدر مهم است که رسانه ها با ایجاد دفاتر خبری و یا اعزام گروه های خبری در داخل و خارج از کشور در پی به رخ کشیدن توان خود به رقبا هستند.
منبع:
مثل خردمندان فكر كنيد اما با مردم به زبان خودشان حرف بزنيد.