تعريف:

تکلم تودماغي به اختلال در تشديد يا رزونانس هوا در بيني به هنگام سخن گفتن اطلاق ميشود. گفتار درمانگران به اين منظور واژهي «صداي خيشومي» را اختيار کردهاند. هر چند اين واژه از پارسي سره برگرفته شده ولي به دليل جا افتادگي و مصطلح بودن «تودماغي» ما آن را در نوشتار خود ترجيح دادهايم و همين موضوع است نسبت به « خوندماغ» که اگر بخواهيم آن را با اصطلاح نامناسبتري چون «خونروي از بيني» و يا واژهيي نامأنوستر چون «رعاف» جابجا کنيم.

تکلم تو دماغي را در برابر واژهي لاتين Rhinolalia قرار ميدهيم که Rhino به معناي بيني و Lalia به معناي تکلم است.

تکلم تو دماغي ممکن است ناشي از انسداد يا گرفتگي بيني باشد در نتيجه آن دسته از حروف که براي تلفظ به عبور هوا از بيني نياز پيدا ميکنند در تلفظ دچار اشکال ميشوند. اين حالت را تکلم تودماغي بسته Rhinolalia clausa يا Hyponasality ميخوانند. تلفظ اين بيماران در الفاظ م - ن و اينگ دچار نقص ميشود. البته «اينگ» پسوندي است که در زبان انگليسي وجود دارد يا درکلمات چيني مشابه آن به گوش ميرسد مثل پينگپنگ و ما بيشتردر زبان فارسي با دو لفظ ديگر مواجهيم. اين بيماران به جاي «م»، «ب» و به جاي«ن»، «د» را به کار ميبرند مثلاً به جاي آنکه بگويند «ميم» ميگويند «بيب» و به جاي آنکه بگويند «نان» ميگويند «داد» و   .....